محمدباقر قاليباف، شهردار تهران،‌ روز جمعه ۲۷ تيرماه ضمن دفاع از طرح جداسازی زنان و مردان در شهرداری گفته است، نبايد اجازه داد زنان بيشتر از "محرمان" خود با "نامحرمان" معاشرت داشته باشند وگرنه به غیرت دینی ما بر می خورد!

برانگیخته شدن غیرت دینی شهردار تهران، آنطرفش بالا بردن دیوارهای آپارتاید جنسیتی تحت حاکمیت جمهوری اسلامی است. به نظر می رسد که جدا سازی زنان و مردان در اتوبوس ها، ممنوعیت ورود زنان به تماشای مسابقات ورزشی، زنان و مردانه کردن برخی پارکها و بالاخره تفکیک جنسیتی در دانشگاهها و هزار و یک قانون و اقدام ضد زن کافی نبود و حالا باید شاهد جدا سازی زنان و مردان در شهرداری تهران هم باشیم. چرا که در غیر اینصورت جناب قالیباف به غیرت دینی اش برمی خورد.

دین و غیرت جناب شهردار البته بر پاشنه ضدیت با زنان می چرخد. این جماعت اصولا زن را انسان به حساب نمی آورند. تمام تلاششان در این سی و چند سال این بوده است که زنان را از هر گونه حقوق و امکانات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی لازم برای زیستن بعنوان یک انسان مستقل و برابر با مردان محروم کنند. کوشیده اند که زنان را در چهاردیواری خانه محصور نگاه دارند. تنها نقشی که برای زنان قائل هستند این است که بنده و مطیع پدر، برادر و یا شوهر خود باشند. اینکه از شوهر و فرزندانشان تیمارداری کنند، از حقوق برابر دم نزنند و از شرکت فعال در زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه محروم باشند.آنجا هم که زنان علیرغم همه تمهیدات این رژیم برای خانه نشین کردن آنها، حضور خود را میدان هایی نظیر تحصیل و اشتغال به حکومت اسلامی تحمیل کرده اند، سعی می کنند با انجام جدا سازی ها موقعیت فرودست زنان را به آنها گوشزد کنند. موجودی که طبق تعالیم اسلام جزء دارایی های مرد است، از خود هیچ اختیار ندارد و سرنوشتش با غیرت مردان تعیین می شود!

اینکه قالیباف از غیرت حرف می زند به دو دلیل است. اول اینکه او واقعا خونش از "گستاخی" زنان در زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات اسلامی به جوش آمده است و عاجز و درمانده شده است. و دوم اینکه می خواهد به انبان فرهنگ پدر سالارانه موجود در جامعه چنگ بزند و احساسات جماعت حزب اللهی را بیشتر جریحه دار کند. فرهنگی که به فرودستی زنان اعتقاد دارد و متاسفانه بخشی از شهروندان شریف جامعه نیر تحث تاثیر آن قرار دارند. این همان فرهنگی است که مطابق آن در خانواده از همان ابتدا پسر بچه عزیزتر و دختربچه مورد بی مهری است. نه فقط عواطف که حتی امکانات مالی و اقتصادی خانواده هم به یکسان در بین پسران و دختران خانواده تقسیم نمی شود. دختر به مجرد راه افتادن، نقش دستیار مستخدم خانه یعنی مادر را باید بعهده بگیرد و پسر نقش آقای خانه را. بیرون رفتن از خانه و در کوچه پلکیدن فقط حق پسران است. پسران برای بازی و دختران برای خرید از خانه بیرون می روند. و در مدرسه به آنها یاد داده می شود که زن باید از مرد حساب ببرد، که زن شیطان است، دروغگو است. عقلش ناقض است و بدنش هم. تا سالهای بلوغ همه پسرها با حقوق خود آشنا شده اند و گروهی از پسران بالغ به آسانی خواهران شوهر کرده شان را استنطاق می کنند. کتک می زنند و حتی گاه از پدرشان نازشست می گیرند. راه فرار کردن از خانه برای پسران پیدا کردن شغل و رفتن برای ادامه تحصیل است و برای دختران پذیرش انقیاد مردی دیگر یا فقر و بد نامی. و ...

جناب شهردار ما غیرت شما را نخواستیم. غیرت شما هیچ ربطی به ما ندارد. ما حقوق برابر و یکسان زنان و مردان را طلب می کنیم. شما می توانید از حرص گسترش تمایلات برابری طلبانه در جامعه ایران به خود بپچید و اصلا از پای در آئید ولی زنان و مردان آزادیخواه از وجود این تمایلات احساس غرور و سربلندی می کنند. حماقت شما اینجاست که فکر می کنید همچنان می توانید دیوارهای آپارتاید جنسی در ایران را پابرجا نگاه دارید. این دیوار با حضور و پیشرویهای جنبش زنان و انتظارات و توقعات بالای شهروندان شکاف برداشته است. رژیم آپارتاید افریقای جنوبی چقدر در حفط حکومت نژاد پرستانه در آفریقای جنوبی موفق بود شما هم همانقدر در بقای رژیم ضد زن تان در ایران موفق خواهید بود. خوب است بدانید که انقلاب مردم ایران فقط به رفتن شما رضایت نخواهد داد بلکه با رفتن شما جامعه را نیز از همه سنت های و افکار عقب مانده و پوسیده ضد زن لایروبی خواهد کرد. *

درج در زن آزاد شماره ۵٢