متاسفانه اين روزها شاهد افزايش تعداد قتلهاى ناموسى در ايران هستيم. آخرين مورد اين نوع قتل، کشته شدن عاطفه نويدى، دختر دبیرستانی ۱۸ساله، در کنگاور بود. او به "جرم" داشتن دوست پسر توسط پدر خود به قتل مى رسد. چند روز قبل از اين اتفاق دو دختر جوان ديگر در تربت جام توسط پدر به قتل رسيدند. موارد زيادى ديگر از اين نوع جنايات و خشونت ها که عموما توسط پدر يا شوهر و يا يکى از اعضاى مرد خانواده انجام شده را پيش تر هم شاهد بوده ايم.

هر روزه در گوشه ایی از این جهان و به‌ خصوص در کشورهای اسلام زده از جمله ایران، زنان زیادی قربانی این جهل و نادانی می‌شوند. زنانی که بخاطر نيازها و خواسته‌های طبیعی و انسانى خود که حق هر انسانى است، جان خود را از دست می‌دهند. اين جنايات به دست افراد ناآشنا و غریبه اتفاق نمى افتد بلکه این پدر، برادر، عمو و همسر هستند که به بدلايل واهی و تنها از روی تعصب و در چارچوب سنتهاى منسوخ و عقب مانده، جان دختر و زن را می‌گیرند. مردانی که وقتي همسر، خواهر و حتی مادر خود را زیر سلطه شان می‌بینند اين اجازه را به خود مى دهند که عليه آنها هر نوع بى رحمى و خشونتى را اعمال کنند و سپس با چسباندن کلمه ایی به نام غیرت و تعصب، بر تمام جنایت های خود سرپوش بگذارند.

نکته دردناک در اين رابطه حمایت قانون و حکومت از مردان است. به عنوان مثال در ماده ٦٣٠ قانون مجازات اسلامی در ایران از قتل های ناموسی به وضوح حمایت کرده است و برای مجرمین هیچ گونه حکمی در نظر نگرفته است و در بعضی مواقع نیز مرد را مورد حمایت قرار داده است زیرا که این حکومت، زن را به عنوان یک کالا و برده نگاه میکند و تمام قوانین زن ستیزانه اش بر این پايه استوار است..

گرچه در ایران اين نوع خشونت ها عليه زنان اکثرا در روستاهای دور افتاده و در شهرهاى کوچک و در ميان خانواده‌های سنتی و مذهبی رخ می‌دهد، اما پيامدهاى آن دامنه تمام جامعه را در بر میگرد. بعنوان مثال در مورد قتل وحشیانه عاطفه توسط پدرش شاید فکر کنیم تبعات این قتل تنها دامن خانواده را در بر میگیرد اما این چنین نیست. همه ما می‌دانيم که پدر این دختر هيچگاه محکوم نمی‌شود زیرا که از نظر جمهوری اسلامی پدر قیم دختر است و پدر حق دارد تحت عنوان غيرت، ناموس وعفاف و خزعبلات ديگر هر بلايى سر دخترش بياورد. مجازات نکردن این مرد، به دیگران و خانواده‌های سنتی و مذهبی این اجازه را می‌دهد به دلایل واهی همسر، فرزند، خواهر و مادر خود را به قتل برسانند و این یعنی ترویج خشونت علیه زنان. زنان نیز به دلیل ترس از دست دادن جان خود بر تمام علایق و باورهای خود سرپوش می گذارند و تمام خواسته‌های خود را به خاکستری تبدیل می‌کنند که شاید هیچ گاه این خاکستر از بین نرود.

قتل ناموسی، جنايتى وحشيانه و عملى کاملا غير انسانى است. اين جنايت عمدتا در نقاطى از جهان اجرا ميشود که دين زن ستيز اسلام، يا هنوز نفوذ دارد يا به شکل قوانين اسلامى وضد زن در سيستم قضايى دولتها وجود دارد و يا کلا حاکميت اسلامى بر جامعه تحميل شده است. راه رهایی از این جهالت و جنایت در وهله اول آگاهی دادن به خانواده‌هایی است که در منجلاب جهل و خرافات فرو رفته‌اند و ناخواسته دارند در آن دست و پا میزنند. خانواده هایی که نه دسترسی به اینترنت دارند و نه به دنیای بیرون از خود. خانواده هایی که دنیای خود را محدود کردند به خرافات و سنت‌های غلط پیشین و اينکه به کالا بودن و برده بودن زن، ایمان دارند و فکر می‌کنند جاى زن تنها در آشپزخانه و پستوی خانه بايد باشد. و در وهله دوم نیز باید به طرق مختلف علیه زن ستیزی حکومت اسلامى به پا خواست و نشان داد که مردم جامعه برخلاف تفکر عقب مانده و ارتجاعى حاکم بر جمهورى اسلامى، نه تنها زن را یک برده و کالا و جنس فرودست نگاه نمى کنند بلکه برابری کامل و بدون قید و شرط زن و مرد را در کلیه شئون مى خواهند.

به امید روزی که در این دنیای خاکی نه تنها مقوله ایی به نام قتل ناموسی ديگر وجود نداشته باشد بلکه شاهد هيچ شکلى از خشونت و تبعيض و نابرابرى عليه انسانها نباشيم.*

درج در هفته نامه زن آزاد شماره ۴٦