سیاست های جدیدی که دولت ضد زن اسلامی در ایران پیش گرفته بی ارزش تر بودن زن را به وضوح نشان می دهد. حکومت زن ستیز متحجر اسلامی تمام تلاشش را مبنی بر کنار گذاشتن زن از اجتماع، دانشگاه و ... انجام داد. قرآن زن را به مثابه کامل کننده مرد و وسیله ای برای لذت مرد معرفی کرد، بهشتی را وعده داد تا اگر مادر شود زیر پایش خواهد گذاشت اما حالا سیاستی را دنبال می کند که بیشترین ظلم در جهان را شامل می شود. فرزند بیشتر بیاورید. از زنان می خواهد تا دستگاه تولیدمثل شوند و بچه بزایند و خود را در خانه محبوس کنند برای تربیت کودکان اسلامی. منشا اصلی این سیاست عقب مانده که دنباله روی از خمینی است اسلام ناب محمدی است اما چرا این سیاست دوباره در پیش گرفته شده است؟ چرا اینهمه تبلیغ می کنند و چرا با از میان بردن امکانات جلوگیری مردم را وادار به انجام این کار می کنند؟ بسیار واضح است. این حکومت فسیل شده تنها برای ایجاد فقر بیشتر و محروم کردن زنان از سلامت جسمانی، محروم کردن کودکان بیشتر از حق آموزش و پرورش و بهداشت و مهمتر از همه محو زنان از اجتماع دست به چنین سیاستی زده است. اینکه یک دولت بخواهد به هر دلیلی جمعیت جامعه را زیاد کند اصلا تعجبی ندارد و بسیاری از کشورها دست به این سیاست زده اند؟ اما چگونه؟ با جمع کردن قرصهای ضدبارداری و ممنوع کردن هرگونه پیشگیری؟ این حکومت کاری جز زور و اعمال دیکتاتوری ندارد. از هر زن ۵ تا ٢٠ بچه می خواهد اما می خواهد سزارین را ممنوع کند. این به چه معناست؟ ما در قرن ٢١ برگشته ایم به زمان مادر مادربزرگهایمان؟ وقتی در دانشگاه و مدرسه دیگر آموزشی وجود نداشته باشد، وقتی در روستاها این قرصهای جلوگیری از دسترس عموم بدور باشد و یا با قیمت بالا فروخته شود می دانید چه فاجعه ای رخ می دهد؟ هیچ کاری به آینده ایران و اینکه چه بلایی بر سر مردم آینده ایران می آید ندارم. بحث من بحث زنی است که بخاطر نبود آموزش و امکانات باردار می شود. تغذیه سالم ندارد. پولی برای معاینات پیش از زایمان ندارد. هیچ امکاناتی ندارد و بعد باید با درد زایمان طبیعی بچه را به دنیا بیاورد. بعد از زایمان بچه ای دیگر. از این زن بعد از چند سال چه چیز باقی می ماند؟

عرصه جدید مبارزات ما زنان بسیار جدی است و باید به سرعت اعتراض خود را با این سیاست ضد زن و ضد انسانی به جهان ابراز داریم. دیگر مبارزه بر سر پوشش و اعتقاد نیست، الان مبارزه برای جان زنانی است که ناخواسته و تنها بخاطر نبود امکانات دچار اتفاقاتی می شوند که هرگز نمی توان جبرانش کرد. الآن مبارزه ما زنان برای جانمان است. برای زنده بودن و نفس کشیدن. این دولت فاشیستی ضد انسانی سیاستی را در پیش گرفته که دیگر جان و حیات من و تو به آن بسته است. مبارزات ما باید گسترده تر باشد و خود را موظف بدانیم با نبود این امکانات اولیه جلوگیری مبارزه کنیم. تا جایی که می توانیم و از هر طریقی آنها را در دسترس زنان قرار دهیم. اطلاع رسانی کنیم و اجازه ندهیم ما را تبدیل به ابزار تولید مثل کنند. ما زنان در این سالها ثابت کرده ایم که می توانیم و اکنون هم ثابت خواهیم کرد که ما ماشین جوجه کشی نیستیم که سالی دو بچه به بیت معظم رهبری تقدیم کنیم.

مرگ بر حکومت ضد زن جمهوری اسلامی

مندرج در نشریه زن آزاد شماره ۴٣