١- هماغوشی زن ومرد!
هفته ی گذشته مراسمی در موزه ی سینما درتهران برگزارشد. دراین مراسم، نیکی کریمی بازیگر سرشناس و کارگردان سینمای ایران جوایز سینمایی خود را به موزه سینما، اهدا کرد. تا این جای خبر، معمولی است چراکه ازاین اتفاقات گاهی درعالم هنرمی افتد. اما دراین مراسم ، یک اتفاق خودجوش و ”هنجارشکنانه“ هم افتاد. نیکی کریمی ناگهان عزت اله انتظامی را رسما درآغوش گرفت و با این کارش، تعجب حاضران و غایبان را برانگیخت و اين کار اوعکس العمل های متفاوتی را به دنبال داشت.

بدون شک این کار نیکی کریمی و البته عزت اله انتظامی، قلب حضرات آیات عظام را به درد آورده وعرش الهی را به لرزه انداخته است. بی حجابی وبد پوشی کم داشتیم حالا زنان کارشان بجایی رسیده که در روز روشن وجلوی چشم هزاران نفر از تماشاچیان و خبرنگاران، یک مرد نامحرم را درآغوش می گیرند و حرام را حلال می کنند. البته این دو نفروبرگزارکنندگان چنین مراسمی ده در این دنیا و صد درآخرت باید جوابگو باشند! اما برخی از روشنفکران اصلاح طلب و دو خردادی در شبکه های اجتماعی چوب تکفیر را بلند کرده اند تا ازقافله ی تکفیرکنندگان عقب نمانند. یکی از آن ها در صفحه فیسبوکش نوشت که این کارها هنوز وقتش نرسیده و زود است که هنرمندان نامحرم، درانظارعمومی دست به این ”کارهای ناشایست“ بزنند. لابد این کارها هم باید ”گام به گام“ انجام شود تا پز اعتدالی دولت روحانی خراب نشود. چون که اعتدال حکم نمی کند که بعضی ها این قدر پیشروی و تند روی کنند و پرده ها را بدرند!

٢- وزیر بهداشت درخوزستان
دراولین سفراستانی روحانی به خوزستان، پرستاران بیمارستان حاجیه نرگس درماهشهر دست به تجمع اعتراضی زدند و نسبت به نپرداختن حقوق ٢ سال شان به وزیر بهداشت اعتراض کردند. وزیر بهداشت هم ”قول“ داد که موضوع را بررسی و رسیدگی کند. تدبیر و اعتدال یعنی همین! تدبیر یعنی اگر پرستاری و کارگری براى نپرداختن دستمزدش اعتراض کرد، وزیر نباید همان لحظه حرف معترضین را قبول کند و به کارفرما بگوید که حقوق معوقه کارگران وپرستاران را بپردازند بلکه باید تدبیر و دور اندیشی بخرج دهد و موضوع را بررسی کند. نکند یک وقت پرستاران به مسئولین بیمارستان تهمت زده باشند! وزیر باید بعد ازچندماه بررسی اگر دید که الزام به پرداخت حقوق کارگران، امنیت مملکت را به مخاطره نمی اندازد آنگاه دستور پرداخت را صادر نماید.

هاشمی، (وزیر بهداشت رژيم اسلامى) همچنین قرار بود از بیمارستان تامین اجتماعی امام موسی کاظم هم بازدید کند که بعلت ضیق وقت این بازدید را لغو کرد. زیرا تدبیر حکم می کند که آدم درلانه زنبور انگشت نکند! آن هم در موقعیتی که گند سازمان تامین اجتماعی بالا آمده است و ممکن است پرستاران وکارکنان این بیمارستان هم با دیدن وزیر، عزم شان برای اعتصاب جزم شود.

۴- زنان کارگر قربانی آتش سرمایه
در روز یکشنبه ٢٩ دى ١٣٩٢ یک ساختمان 5 طبقه در خیابان جمهوری تهران آتش گرفت و ٢ زن کارگر خود را از پنجره طبقه پنجم به بیرون انداختند که جان دادند. در این ساختمان کارهای مربوط به دوخت و دوز پوشاک انجام می شد که تعدادی از کارگرانش، زنان بودند. شاهدان عینی می گویند که ماموران آتش نشانی، دیر رسیدند و وقتی هم که رسیدند، تشک بادی همراه نداشتند تا زنان روی آن بیفتند وازمرگ نجات پیداکنند. همچنین، نردبان فلزی شان کوتاه بود و در لحظات اول، بموقع بازنشد. یکی از شاهدان می گفت: زنان ترسیده بودند و ازپنجره آویزان شده بودند، ماموران آتش نشانی به جای پهن کردن تشک درمحل سقوط زنان، زنان آویزان شده را به آب بستند و شاید همین کار باعث شد که آن ها دستپاچه شوند و سقوط کنند. رئیس آتش نشانی زیر بار کوتاهی مامورانش نمی رود و با ضد ونقیض گویی دارد توجیه می کند. جالب است که آتش نشانی می گوید که عجله ی زنان و بی احتیاطی آن ها باعث مرگشان شده است! و با این اظهارنظر درحقیقت از نا ایمنی محیط کارو کوتاهی کارفرما دفاع می کند.

این اولین بار نیست که کارگاه دوزندگی درایران طعمه آتش می شود و آخرین بارهم نخواهد بود. ازمیدان بهارستان تا تقاطع کارگر، در دو طرف خیابان جمهوری، ساختمان های چندطبقه ی قدیمی وجود دارد که بیشترشان به کارگاه های تولیدی پوشاک و دوزندگی اختصاص دارند و هزاران نفر دراین کارگاه ها کارمی کنند. صاحبان این کارگاه ها برای سود بیشتر، توجهی به جوانب ایمنی کارگاه ها ندارند. ازسوی دیگر وزارت کار و بهداشت و اداره نظارت بر اماکن هم، هیچگونه نظارتی برایمنی این کارگاه های فرسوده و قدیمی نمی کنند. کارفرمایان برای دادن مزد کمترواستثمار بیشتر، ازکارگران زن استفاده می کنند که این خود به منزله ی خشونت علیه زنان است. این زنان درحقیقت درآتش حرص وطمع و بهره کشی سیری ناپذیر کارفرمایان و دولت حامی آن ها کشته شدند و قربانی سود و سرمایه شده اند .

٣- مرگ زنان، خواست و مشیت الهی است!
درپی کشته شدن ٢ زن کارگر درآتش سوزی یک کارگاه تولیدی درخیابان جمهوری تهران، اظهارنظرهایی از طرف مسئولین مملکت صورت گرفته که فاجعه بارتر از خود حادثه است. سازمان آتش نشانی که زنان کشته شده را مقصر دانست و گفت که آن ها عجله کردند و نتوانستند خودشان را نجات دهند. جالب تر ازهمه، حرف های عبدالهی، (معاون خدمات شهری شهرداری تهران) است. او درمقام یک قدیس کاتولیک تر از پاپ گفت: ”خواست خدا و مشیت الهی این بود که این دو خانم جان خود را ازدست بدهند. تنها دلیل سقوط این دو خانم، ترس بیش ازحد آن ها بوده است!“
به زعم این مدیر ”توانا“ زنان ترسویی که عجله کنند و آن قدر صبرنکنند تا ماموران آتش نشانی برسند و نردبان خراب شان را بلند کنند و بروند تشک های بادی شان را که فراموش کرده اند بیاورند، ازشعله های آتش فرارکنند و ازپنجره آویزان شوند، خداوند مشیت می کند که آن ها را بیندازد و بکشد! این است سزای زنانی که از خواست و مشیت خدا فرار کنند !

جالب است که رئیس سازمان آتش نشانی درجلسه شورای شهر گفته بود: تجهیزات ایمنی ما را حتی آلمان هم ندارد!!!
با این رسوایی، تازه جناب روحانی به وزیر کشور دستور داده تا موضوع را پیگیری کند و به او گزارش دهد. همچنین سازمان بازرسی کشور هم دست به کارشده و دارد موضوع را بررسی می کند. شورای شهر هم "کمیته پیگیری" تشکیل داده است. چه کسی می گوید که مسئولین خوابند و کارنمی کنند؟!

۵ - خشونت در تئاتر شهر
در روز سه شنبه ١ بهمن ١٣٩٢ حوالی ساعت ۴ عصر درمحوطه تئاتر شهر ( چهار راه ولیعصر) هنگامی که جمعیت زیادی درحال تماشای یک نمایش خیابانی بودند، صدای جیغ زنی توجه همه را جلب کرد. زنی جوان کف سنگفرش افتاده بود و به خودش می پیچید و فریاد می کشید. جمعیت ازنمایش جداشدند و دور این زن زخمی، دایره زدند. صورت زن خونی بود. چند نفر به اورژانس زنگ زدند. زن زخمی نمی توانست حرف بزند تا ماجرا را تعریف کند. یک نفر دیده بود که مردی به صورت او مشت زده بود و فرارکرده بود. یک نفر دیگر می گفت که آن ها را دیده بود که داشتند باهم قدم می زدند. یک نفر با دستمال سعی کرد جلوی خونریزی را بگیرد. مردی جوانی، زن زخمی را بغل کرد و برد روی سکویی خواباند تا اورژانس بیاید و...

با توجه به این که تئاترشهر این روزها درتدارک برگزاری ”جشنواره فجر“ است و جمعیت زیادی همه روزه برای دیدن نمایش ها به این جا می آیند، به نظر می رسد که گروه های فشار و فاشیست می خواهند، مردم را بترسانند و آنها را ازتئاتر و جشنواره دورکنند . یک نفر هم می گفت که موضوع ناموسی بوده و... علت هرچه که باشد، خشونتی در روز روشن وجلوی چشم مردم، علیه زن واقع شده است. درجامعه ای که زن آزاری و خشونت از در و دیوارآن می بارد، یک زن مورد ضرب و شتم قرارمی گیرد. چند روز قبل هم دستفروشی که درقطارهای مترو، جوراب می فروخت مورد ممانعت ماموران قرارگرفت و به عنوان اعتراض و از روی ناچاری و استیصال، در ایستگاه گلبرگ، ( نرسیده به میدان رسالت) خودش را زیر چرخ قطارانداخت و کشته شد . چند روز قبل هم دو زن کارگر ازپنجره ساختمانی تولیدی که آتش گرفته بود، سقوط کردند و جان باختند. صدها نفر درطول هفته بعلت وضعیت بد راه ها دراثر تصادفات رانندگی می میرند. و... و... ولی ”آقایان“ شعارمی دهند که ایران، امن ترین جای دنیاست! معلوم است که ”آقایان“ امنیت از زاويه ديد خود تعریف می کنند. دراینجا امنیت یعنی امنیت سرمایه و سرمایه داران. یعنی امنیت دزدان. یعنی امنیت آقازاده ها و چپاول گران ثروت های مردم. یعنی امنیت سرکوبگران. یعنی امنیت گروگان گیرندگان معیشت مردم.

٧- تجاوز گروهی به دستورریش سفیدان!
دوسال است که هند مرکز خشونت های جدیدعلیه زنان شده است. خبر حاکی ازآن است که در یکی از روستاهای ایالت بنگال غربی ١٢ نفر به یک زن ٢٠ ساله تجاوز کرده اند. آن ها پس از دستگیری توسط پلیس، گفته اند که به دستور ریش سفیدهای روستا این کار را کرده اند.
ماجرا ازاین قرار است که زن با مردی که از اهالی آن روستا نبوده، ارتباط داشته و ریش سفیدهای روستا برای تنبیه زن، این دستور را صادرکرده اند. ازسال ٢٠١٢ این چندمین بار است که زنان هندوستان مورد تجاوز دسته جمعی قرارمی گیرند. نکته ی غم انگیز دراین جنایت این است که علیرغم مجازاتی که قانون هندوستان برای تجاوزهای قبلی درنظرگرفته، قوانین ننوشته ی قبیله ای و پیرمردان، مافوق قوانین مدون قرارمی گیرد و فاجعه می آفریند. حالا دیگر پلیس و دستگاه قضایی هندوستان باید علاوه بر مقابله با اراذل و اوباش و تجاوزگران، با ریش سفیدان محلی هم بجنگد. آیا با این قوانین مرد نوشته و ضد زن، می توان به جنگ قوانین مردسالاری رفت که دارد زنان را زیر پاهایش له می کند؟ تا زمانی که فقر هست، بی عدالتی هست . تا زمانی که بی عدالتی هست، قوانین ظالمانه هم هست. تحت قوانین ظالمانه است که ستم برانسان و بویژه زن هم هست. پس برای خشکاندن ریشه های زن آزاری و خشونت علیه زن قبل ازهرچیز باید فقر وبی عدالتی را ازبین برد.

درج در نشريه زن آزاد شماره ٢٩