پیش از بحث كردن و نظر دادن و موافق و مخالف شدن یك لحظه همه باور های تاكنونی خود را فراموش كنید. فكر كنید ذهن شما مثل كامپیوتر جدیدی است كه هنوز آپدیت نشده و پرگرام های جدید روی آن نصب نگردیده است.

تصور كنید در یك هوای سرد زمستانی قرار است تن به آب بزنید. اول بدن خود را گرم كنید و بعد نفس عمیقی بكشید و سعی كنید دوام بیاورید. زود تن به شكست ندهید. با همین معیار یك بار دیگر به جامعه، به زندگی در جریان، و به خودتان بعنوان یك شخص كه در یك شرایط مكانی و زمانی ویژه بدنیا آمده و ادامه زندگی می دهید نگاه كنید. فقط مشاهده كنید. هنوز نظر ندهید و قضاوت نكنید.

از یك صحنه بسیار مهم كه ذهن همه جامعه را به نوعی معطوف خود كرده است عكس بگیرید. از زنان عكس بگیرید. هنوز قضاوت نكنید. از اولین لحظاتی كه این موجود پا به حیات گذاشته است تا همین لحظه كه در كنارتان قرار گرفته است را آرام آرام بررسی كنید. گنجینه ای از تصاویر زنان با رفتار و اخلاقیات و ظواهر گوناگون در برابرتان قرار خواهد گرفت.

حالا وارد آتلیه عكاسی ذهن خود شوید و مواد لازم را كنار دست خود بگذارید و شروع به ظاهر كردن عكس های خود كنید. برای این كار نیازمند لوازم و موادی هستید كه عكس تان با كیفیت خوب ظاهر شود. اینجا است كه محیط عمومی زندگی و موقعیت مادی و اقتصادی جامعه ای كه در آن زندگی می كنید وارد میدان می شوند.

اقتصاد و تامین مالی

استقلال اقتصادی یك ابزار مهم برای قضاوت بر زندگی زن است. وقتی زن وابسته اقتصادی به مرد، – اول پدر بعد شوهر- باشد بنا به میل و روحیه و اخلاقیات آنها از حقوقی برخوردار، یا محروم می شود. بنا بر میل آنها قضاوت می شود و بنا بر میل آنها محدود یا از آزادی عمل برخوردار می شود. تصورش نباید خیلی سخت باشد اگر چنین ابزاری در دست همه افراد جامعه باشد، آنگاه زور گفتن و تحمیل خواسته های ریز و درشت بر زن بسیار دشوار تر می گردد. به این دلیل ساده كه زن می تواند آن محیط زندگی را ترك كند و زندگی جدیدی را در فضای متفاوت شروع كند. حالا با این كد جدید اقتصادی، یك بار دیگر زنی را كه هر روز می دیدید و مدام قضاوت می كردید، مشاهده كنید. مجددا قضاوت كنید. طبیعا نمی توانید مثل دیروز قضاوتش كنید. مثل اینكه بخواهید از یك پدیده در ساعات متفاوتی از روز یا شب عكس بگیرید. مقدار نور و زاویه ای كه سوژه در برابر دوربین قرار می گیرد، عكس را متفاوت خواهد كرد.

ابزار سركوب

حالا از زاویه دیگر به این سوژه زنده بنگریم. آنان كه حاكم اند و قدرت و اهرم سیاسی در دست آنان است، كسانی كه برای حفظ وضع موجود در درجه اول نیروی قهریه را سازمان میدهند. ارتش و پلیس و بازجو و زندان دارند و از باورها و افكار خود پاسداری می كنند. این یك قضاوت تئوریك نیست. این اتفاق جلوی چشم میلیون ها نفر از ساكنین ایران افتاد. كسانی كه انقلاب سال ۵۷ را در ایران دیدند، میدانند كه زنان تا پیش از به قدرت رسیدن حاكمین جدید بی حجاب بودند. فرهنگ غالب بر زندگی و شعور اجتماعی بی حجابی بود. اولین جدال سخت و رو در رو و استفاده از نیروی قهریه در اسفند ۵۷ علیه زنانی بود كه نمی خواستند زیر تیغ حجاب اجباری جراحی شوند. چیزی كه نهایتا فضا را به نفع رژیم اسلامی برگرداند این نبود كه زنان به این باور رسیدند كه حجاب اسلامی مطلوب و بی حجابی ضد ارزش است. اسلحه و اسید اسلامی موفق شد فضای پوشش در ایران تغییر دهد.

فرهنگ سازی

فكر كنید تاریخ زندگی بشری در ایران با روی كار آمدن جمهوری اسلامی شروع شده است. فكر كنید گذشته ای وجود نداشته و زندگی یعنی همین خیل بی شمار آخوند ها و مساجد و روضه خوانی ها و رادیو و تلویزیون حكومت اسلامی و اعیاد و مراسم مذهبی واسلامی. تصور كنید هیچ امكان ارتباطی هم با دنیای خارج ندارید. در این شرایط محصول كار چه خواهد شد؟ زیر بمباران تبلیغاتی یك حكومت كه همه روزنامه ها و همه امكانات تبلیغی و چاپی جامعه را در كنترل خود گرفته است و دائما زن را مورد قضاوت و داوری قرار می دهد، چه تصویری از زن در ذهن كل جامعه شكل می گیرد. از زن چه موجودی ساخته می شود؟ این كار روزانه و وقفه ناپذیر حكومت اسلامی است. آیا این بمباران تعطیل ناپذیر و این شستشوی مغزی كه لحظه به لحظه با بكارگیری ده ها هزار آخوند اعزامی به مدارس و شهر ها و دهات صورت می گیرد، روی ذهن و قضاوت و عمل روزمره كل جامعه در باره زنان تاثیر منفی نگذاشته است؟ آیا كم یا بیش ما از نگاه دولت و فرهنگ اسلامی حاكم، زندگی شخصی و عاطفی و اخلاقی زنان را مورد قضاوت قرار نمی دهیم. آیا نمی شود رد فرهنگ منحط بكارت اسلامی تا رابطه خارج از ازدواج برای زنان و سركوب دهها امیال انسانی زنان را در زندگی وعمل روزانه كل جامعه دید؟ عمیقا نگاه كنید تا ببینید ویروس اسلام و مذهب و مردسالاری چگونه و با چه امكاناتی تاثیر مخرب خود را بر جامعه گذاشته است. اینجا است كه خواهیم دید اتحاد بین قوه قهریه و قدرت تخدیر و مغزشوئی چگونه شانه به شانه هم در خدمت نظام و قدرت حاكمه قرار می گیرد تا جهنمی برای زنان بسازد.

نیروی تغییر

زندگی سر باز ایستادن ندارد. علیرغم صرف هزینه های نجومی مالی و بهرگیری از همه ابزارهای سركوب، جامعه نه تنها قصد تمكین ندارد كه با همه قوا در حال خراب كردن و جارو كردن اصطبل گندیده مذهب است. حكومت اسلامی بعنوان ضامن اجرائی و دوام این بردگی فكری نیز بی وقفه مورد حمله كل جامعه قرار داد. اینجا است كه یك بار دیگر می توان مشاهده كرد. همه رهبران و همه كاربدستان حكومت اسلامی پیامشان از مهد كودك تا دانشگاه، از كارخانه تا خیابان و از خانه تا تفریگاه شنیده می شود. پیامی ضد زن و ضد انسانیت. از حجاب تا تحصیل تا حق كار و حق سفر، چیزی نیست كه از چشم خونبار حكومت اسلامی پنهان مانده باشد. حكومت اسلامی می خواهد غیرت مردانه را بجوش بیاورد و از طریق تربیت مردان متعصب، زنجیر بردگی جنسیتی را بر گرده زنان قفل كند. مشاهده ما می گوید این حكومت شكست خورده است. حكومت اسلامی می گوید زن باید با اجازه شوهر از خانه خارج شود و با اجازه شوهر یا “ولی مذكر” خانواده بیرون از خانه كار كند. بخش اعظم جامعه به این عقب ماندگی و پوسیدگی فكری و فرهنگی می خندد و این هذیان طب آلود را به سخره می گیرد.

این نیروی تغییر همه جا حی و حاضر در نبردی سهمگین با قدرت و فرهنگ حاكم است. باید به این مبارزه عمق بیشتری داد. باید زن و مرد، همه احاد جامعه برای ساختن دنیائی برابر و شاد مبارزه كنیم. در هر كجا و هر زمان كه نشانی از نابرابری و ستم بر زن مشاهده می كنیم باید با همه قدرت فردی و جمعی آن را پس بزنیم. جامعه انسانی یعنی برابری انسانها. با این عینك باید جهان را دید. دنیای قشنگی خواهد بود، از مذهب و حكومت اسلامی و نابرابری ها خبری نخواهد بود. این عكس زیبا را بر دیوار اتاق تان قاب كنید. *

مندرج در زن آزاد شماره ١٧