جدا سازی جنسیتی در دانشگاه ها هر روز ابعاد گسترده تری پیدا می كند. از جمله در دو سه سال اخیر تفکیک‌ جنسیتی نه‌تنها به صورت جدا کردن دختران از پسران در فضاهای آموزشی است، بلکه به تدریج رشته‌های دانشگاهی و دانشگاه‌ها نیر کم‌کم جنسیتی شده است.

به گفته کامران دانشجو وزیر علوم جمهوری اسلامی در آخرین هفته کاری دولت احمدی نژاد، از سال ٨٨ تا سال ٩١ در ٢٥ دانشگاه تفکیک جنسیتی اجرا شده است و او از نهایی کردن سیاست اسلامی شدن دانشگاهها با عنوان "دختران یک طرف، پسران یک طرف" سخن گفت. در نتیجه این سیاست رشته های تحصیلی را رسما به نقش زن در جامعه اسلامی ربط داده و بطور مثال این یا آن رشته معین را فقط مردانه و یا فقط زنانه اعلام کردند. در همین سال دانشجویان دختر از ٧٧ رشته دانشگاهی محروم شدند. سال یعنی دو سال پس از جداسازی کلاس‌های دختران و پسران در تعدادی از دانشگاه‌های کشور، برنامه‌های وزارت علوم برای اسلامی کردن دانشگاه‌ها وارد فاز تازه‌ای گردید.

پیش از این نیز مسئولان وزارت علوم علام کرده بودند که نه‌تنها سیاست تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها را پیش می‌برند، بلکه تاسیس دانشگاه‌های تک‌جنسیتی هم از برنامه‌های این وزارتخانه است؛ برنامه‌ای که قبلا در استان‌ها و شهرهای کوچک شروع شده بود.

در ادامه همه این طرح و برنامه ها در سال ٩٢ نیز خبر از تاسیس ١٥ دانشگاه تک جنستی ویژه دختران داده شد که این دانشگاه‌ها شامل دانشکده صنایع غذایی بهار، مرکز آموزش عالی الشتر، مرکز آموزش عالی کوهدشت، دانشگاه فاطمیه نهاوند، دانشگاه الزهراء ساوجبلاغ، دانشگاه کوثر بجنورد، حضرت نرجس رفسنجان، مرکز آموزش عالی حضرت خدیجه اردکان، دانشگاه قائن و دانشگاه حضرت معصومه قم میشد.

از سوی دیگر این فشار ها انعکاس مستقیمی نیز در خوابگاههای دانشجویان داشته است. رژیم اسلامی که همواره کوی دانشجویان را مرکزی برای متحد شدن و مبارزات دانشجویی دیده است، در طول این چند سال اخیر فشار خود را بر خوابگاههای دانشجویان شدت داده است. در همین راستا دانشجویان دختر زیر بیشترین فشارها بوده اند. از جمله حاکم کردن قوانین امنیتی و انضباطی شدید در خوابگاههای دختران و تحقیر و فشار دائمی بر روی آنان است. به طور مثال تنها مردانی میتوانند به ملاقات دانشجوی دختر در خوابگاه بیایند که "محرم" او باشند و قبل از ملاقات و خبر کردن دانشجوی دختر "محرم" بودن مرد ملاقات کننده و هویت او شناسایی میشود. تازه خود این ملاقات در اطاق های خوابگاه و یا محوطه آن اکیدا ممنوع است و در محلی ویژه این کار انجام میگیرد. نمونه دیگر از همین دست مقرارت تحقیر كننده و تبعیض آمیز، اینست که اگر دختر دانشجو برای دیدار خانواده و بستگانش سفر کرد، پس از بازگشت باید خود را به مسئولان خوابگاه معرفی کند و در صورت تاخیر باید مدارک لازم را مبنی بر موجه بودن تاخیر خود ارائه دهد. رعایت حجاب اسلامی و اعلام ساعت خروج و ورود به خوابگاه نیز قانون بی چون و چرای این خوابگاهاست. روشن است که فضای امنیتی و سیاست اسلامی کردن دانشگاهها، سیاست حاکم بر کل دانشگاهها و خوابگاههای دانشجویی است. اما یک رکن قوانین ارتجاعی اسلامی، تبعیض جنسیتی است. از جمله دانشجویان مرد فرضا میتوانند تا ساعت ١١ شب بیرون باشند. ولی دانشجوی دختر دیرتر از ساعت ٩ شب نباید به خوابگاه برگردند و اگر این مقررات از سوی آنان نقض شود، کارت دانشجویی شان گرفته میشود، از آنها تعهد گرفته میشود و در نهایت به معاونت دانشجویی گزارش میشوند.

به گفته دوست دانشجویی، بسیار دیده شده است که دانشجویان دختر به خاطر فقر مالی به تن فروشی افتاده اند و برملا شدن آن نتیجه اش کشیده شدن آنها به کارتون خوابی و اعتیاد بوده است. بسیاری اوقات نیز دانشجویان دیگر با علم به این موضوع تلاش دارند دوست خود را از شر خواهران زینب و مامورین ارشاد حکومتی و مقامات امنیتی حفظ کنند.

بدین ترتیب زندگی زنان در دانشگاه و محیط دانشجویی نیز همراه با همان مصائبی روبرو است که در حاکمیت رژیم اسلامی بر سر زنان آمده و ابعادی فاجعه بار دارد.

دانشجویان کوتاه نمی آیند. دختران در صف جلوی این مبارزات
یک تلاش رژیم اسلامی برای امنیتی کردن فضای دانشگاهها خصوصا بعد از اعتراضات میلیونی مردم درسال ٨٨، تشدید سیاست اسلامی کردن دانشگاهها و در راس آن تفکیک جنسیتی در میان دانشجویان دختر و پسر بوده است. اما در مقابل سیاست های ارتجاعی رژیم اسلامی و امنیتی کردن فضای دانشگاهها، دانشجویان ایستاده اند و در طول تمام این سالها و نه تنها این بلکه در طول حاکمیت رژیم اسلامی مبارزه علیه آپارتاید جنسی و تفکیک جنسیتی در دانشگاهها یک عرصه دائمی اعتراض دانشجویان بوده است. وضع حجاب و کنار رفتن حجاب ها نه تنها در دانشگاهها، بلکه در کل جامعه، اعتراض متحد دانشجویان دختر و پسر در برابر جداسازیهای جسنیتی و به شکست رسیدن بسیاری از طرحهای رژیم اسلامی برای اسلامی کردن دانشگاهها، نمونه های اشکار چنین جنگی است. برای نمونه فشار این اعتراضات را در عقب نشینی های حکومت و اظهارات هر روزه مقاماتشان میتوان دید. بطور مثال در آغاز سال تحصیلی جاری مقامات دانشگاهی رژیم اسلامی در اوج استیصال خود به طرح مسخره تفکیک ساعتی در دانشگاه مشهد روی آوردند. زیر همین فشار ها نیز شهیندخت مولاوردی معاون روحانی در امور زنان و خانواده! با اعلام اینکه الان واقعیت های حاکم بر جامعه نشان میدهد که بحث تفکیک جنسیتی نه به نفع جامعه و نه به نفع دختران و زنان و حتی خانواده هاست! عملا اعترافی دیگر به شکستشان بود. این را قبلا نیز از زبان روحانی نیز شنیدم. اینها همه شواهدی است که حکایت از قدرت جنبش رهایی زن و به استیصال کشیده شدن رژیم اسلامی در مقابل این جنبش است. همه اینها شواهدی است که نشانگر پایین کشیده شدن هر روزه حجاب و پرچم آپارتاید جنسی نه تنها در دانشگاهها بلکه در کل جامعه است.

مردم خواستار کوتاه شدن دست مذهب از دولت و از زندگی اجتماعی خود هستند. مردم خواستار کوتاه شدن دست مذهب از آموزش و پرورش هستند. کوتاه شده دست مذهب از محیط های آموزشی و از کل جامعه در راس خواستهای جنبش رهایی زن قرار دارد. دانشگاه یک سنگر مهم مبارزه علیه حجاب اجباری، تفکیک جنسیتی و جامعه ای آزاد و برابر است.

درج در نشریه زن آزاد شماره ٢٦