|
دولت انگلستان اعلام كرد كه از شانزدهم ماه ژوئن ٢٠١٤ طبق
قانونى كه تصويب شده است تحت فشار گذاشتن فردى جهت ازدواج
اجبارى جرم جنايى به حساب ميايد. خانواده هايى كه
فرزندانشان را مجبور به ازدواج ميكنند ممكن است به هفت سال
زندان محكوم بشوند. بر اساس آمار ۸٢ درصد از قربانيان
ازدواج اجبارى زنان، ١۸ درصد مردان و ١۵ درصد افراد زير
پانزده سال بوده است.
در همين رابطه يكى از سازمانهاى غير انتفاعى عليه اذيت و
آذار كودكان انيميشن جالبى در رابطه با از دواج اجبارى
درست كرده است. ازدواجهاى اجبارى اولين بار نيست كه در
رسانه ها مطرح شده و يا توسط سازمانهاى مدافع حقوق زن و
كودكان مورد اعتراض قرار ميگيرد. اين پديده در كشورهاى
مختلف سالهاست كه اتفاق ميافتد .
غم انگيزى قضيه در اين است كه عمل غير انسانى مجبور كردن
يك انسان به ازدواج اجبارى و به اين ترتيب محكوم كردن يك
انسان به فشار و اذيت و آذار جسمى و روانى و از بين بردن
رويا ها و آرزوهايش سالهاى سال است در همين انگلستان اتفاق
ميافتد. پس از اين همه سالها و از بين بردن زندگى هزاران
نفر تازه امسال دولت انگليس دست به تصويب قانونى جهت
محكوميت و منع اين عمل زده است. تصويب چنين قانونى كه
اساسا نتيجه فشارها و اعتراضات مدافعين حقوق كودكان و زنان
بود طبعا يك قدم به پيش است. اين قانون ميتواند پديده
ازدواجهاى اجبارى را محدود كند، اما سئوال اينست كه چه
فونكسيونها و ابزارهايى در همين جامعه انگلستان وجود دارد
كه مانع بروز و عملى كردن ازدواج اجبارى شود؟
در موارد زيادى دختران جوانى كه درانگلستان به دنيا آمده و
بزرگ شده اند را به بهانه رفتن به تعطيلات و مرخصى به
كشورى كه پدرو مادرش بدنيا آمده، ميبرند و او را در مقابل
عمل انجام شده قرار داده و به ازدواج پسر فاميل در مياورند
و راه برگشتى برايش نميگذارند. اينها نمونه هايست كه بيشتر
در اذهان بوده و يا در رسانه ها مطرح ميشود اما به نظر من
نكته مهمى و بايد گفت نكته پنهانى كه كمتر به آن اشاره
ميشود اينست كه بسيارى از اين دختران از همان كودكى به بى
حقوقى عادت داده ميشوند. اين سناريو را در نظر بگيريد :
دختر كوچولويى كه از سن ٧ سالگى پدر و مادرش روسرى سرش
ميكنند. كودكى كه از همان ابتدا فشار حفظ فرهنگ را روى
دوشش ميگذارند و به او ياد ميدهند ( بخوان شستشوى مغزى
ميدهند) كه فرهنگ پدر و مادر بر هر چيزى برترى دارد و اگر
مطيع پدر و مادر نباشد براى هميشه بدبخت شده و خدا هم او
را در جهنم ميسوزاند . سيستم اعتقادى اين دختر بچه با حس
تبعيت آغشته با احساس گناه شكل ميگيرد. خانواده از همان
ابتدا كودك را به بيحقوقى عادت ميدهد، انتخاب را از او
ميگيرد، جاى سئوال و اگر و اما نميگذارد و مطيع بودن صد در
صد را به كودك ياد ميدهد. دختر بچه اى كه در زندگيش
انتخاب، جايگاه و معنى ندارد، نميتواند به انتخاب و راه
نجات فكر كند. از لحاظ روانى اين ظرفيت برايش ايجاد نشده
است. همه واقعيتهاى زندگيش را بر اساس معيارهايى كه به او
خورانده اند مقايسه ميكند. اين دختر بچه در همين جامعه
انگلستان بزرگ ميشود و همزمان با بزرگ شدنش فشارهاى
خانواده اش وتهديدهايشان هم بزرگتر ميشود تا جايى كه
دختربچه ديروز و جوان كنونى انتخابى نميبيند بجز تن داد به
خواسته پدر و مادر، چرا كه اين تنها " انتخابى" است كه
ميشناسد.
سئوال من اينست كه دختربچه اى كه به شرايط فوق عادت داده
شده است آيا در حمايت از خودش عليه خانواده اش شكايت خواهد
كرد؟ چه تضمينى وجود دارد؟ ارائه دهندگان اين قانون "منع
ازدواج اجبارى" در انگلستان به اين امر واقف هستند و در
مواردى در مورد پيچيده گى قضيه جمع آورى اسناد و مدارك
براى حمايت از شكايت صحبت كرده اند.
قانون منع ازدواج اجبارى قدمى به پيش است و احتمالا در
مواردى قربانيان ازدواج اجبارى ميتوانند با استفاده از اين
قانون زندگى و آينده خود را نجات دهند. اما به نظر من براى
عملى كردن موثر اين قانون بايد ارائه دهندگان، حمايت
كنندگان و اجرا كنندگان اين قانون عميقتر به قضيه بپردازند
و به سئوالاتى از اين قبيل جواب بدهند: چگونه ميتوان
كودكان و بالاخص دختر بچه ها را بايد از دست مذهب و فرهنگ
عقب مانده و شستشوى مغزى حفظ كرد؟ چگونه در مدارس و مراكز
آموزشى و ظرفهاى مختلف در جامعه به كودك حق انتخاب داده
شود؟ چگونه به كودك نه به عنوان محصولى از يك فرهنگ يا
مذهب مشخص بلكه به عنوان يك انسان نگاه كرد؟ چگونه به حجاب
دختر بچه نه به عنوان فرهنگش بلكه به عنوان يك اذيت و آذار
شنيع نگاه كرد؟ چگونه به كودك اين اطمينان داده شود كه هيچ
كسى حتى خانواده اش نميتواند او را از حق انسانيش محروم
كند؟
*** انيميشن در رابطه با ازدواج اجبارى
http://www.youtube.com/watch?v=MY7BhF-f96M&feature=youtu.be
درج در نشريه
زن آزاد شماره ۵٠ |
