چندی پیش در خبرها آمده بود که طالبان انگشت جوهری شده ۱۱ نفر را که در دور دوم انتخابات ریاست‌ جمهوری افغانستان شرکت کرده بودند، برید. حال دختران شهر کابل تصویری از انگشتان شان را منتشر کرده‌اند و نوشته‌اند: "ما پیروز هستیم."

قدرت تحسین برانگیزی در این عکس و جمله ی کوتاه، اما قوی نهفته است، تنها اگر بتوانيم براى لحظه ای زندگی سخت و سرشار از بی عدالتی ای را که ناخواسته نصیب این دختران شده را بشود تصور کرد و همچنين گذران در جامعه ای که از شدت مرد سالاری و اسلام زدگی دچار خشونت بی سابقه ای است.

زندگی در کشوری که لحظه به لحظه اش با تجاوز و سنگسار و خونریزی و تهدید سپری میشود. جایی که حتى مردان هم در آن از گزند این جنایات در امان نیستند. این عکس و دیگر عکس هایی که گاه به گاه در شبکه های اجتماعی دیده میشود. نشان از مردمی دارد که جلوی این خفقان هرگز سر خم نمیکنند. عکس از ورزش بانوان و یا تصویری از یک نوازنده به ما میگوید: در قعر این سیاه چال مذهبی همچنان تلاش بی وقفه ای برای باز پس گرفتن انسانیت و آزادی ادامه دارد. فکرش هم هولناک است که به جرم عاشقی، سنگسار بشوی و یا هنگامی که هنوز به آغوش مادرت نیاز داری، مردی که از دنیای تو فرسنگ ها فاصله دارد، دست ات را بفشارد. برای نان شب خواهر و برادرانت، تن به هر کاری بدهی. محکوم بشوی به جرم راه رفتن در خیابان، به جرم برگرفتن حجاب اجباریت، به جرم سرکشى ....

جدا از خشم و بغضی که در وجودت احساس میکنی، میفهمی که همبستگی این انگشتانِ جوهری و امید به تغییر، چقدر مبارزه ی این زنان و دختران را با دستان خالی، ستایش برانگیز و قهرمانانه جلوه میدهد. *

مندرج در زن آزاد شماره ۴٨