به وضعیت زنان در منطقه و در دنیا نگاه کنید! هر روز فلاکت بارتر از روز پیش میشود، نگاه به زن زمخت تر میشود و تحقیر زنان به دلیل جنسیتشان هر روز بیشتر میشود.

کافی است فقط به تیتر اخبار روز جهان نگاه کنیم که از یک سال و اندی قبل که ملاله یوسف زی‌ دختر ۱۴ ساله‌ای که به دلیل دفاعش از حق آموزش دختران مورد سوء قصد نیروهای تروریست اسلامی در پاکستان قرار گرفت تا به امروز چه فجایعی علیه زنان به دلیل زن بودن آنها رخ داده است. چند ماه پس از این واقعه، گروهی از مردان در اتوبوسی در دهلی ‌به یک دختر دانشجو به شکلی تجاوز کردند که پیکر به شدت آسیب دیده‌اش پس از انتقال به بیمارستان خاموش شد. ولی‌ مرگش هند را تكان داد. اعتراض زنان و مردان آزادیخواه را آنچنان برانگیخت که هند یکپارچه اعتراض شد و تا وقتی‌ که دولت هند اعلام نکرد که قوانین را بازنگری خواهد کرد و سخت گیری بیشتری در قوانین اعمال خواهد شد، جامعه هند آرام نگرفت. و بالاخره مردی كه هفته پیش در افغانستان با خونسردی کامل لب و دماغ همسرش را برید، صد‌ها نفر در پی ‌این واقعه در شهر هرات تجمع اعتراضی داشتند و ابعاد خشونت علیه زنان چند روزی تیتر روزنامه‌ها را در اقصی نقاط دنیا به خود اختصاص داد.

نام مونا التهاوی را یادتان میاید؟ فعال حقوق زنان و یکی ‌از بسیار زنانی که در جریان انقلاب مصر مورد تجاوز گروهی قرار گرفت؟ ۸ مارس همان وقت تظاهرات زنان برای برگزاری روز جهانی‌ زن که به میدان التحریر آمده بودند، با واکنش شدید و خشن مذهبیون و تروریست‌های اسلامی مواجه شد که میخواستند زنان را به خانه برگردانند.

تمام این کشور‌ها با وجود مبارزات بی وقفه مردم برای زندگی‌بهتر، منزلت و معیشت، توسط نیروهای اسلامی دستخوش عقبگرد تاریخی عظیمی‌شدند .

در لیبی‌ عبدالجلیل رهبر شورای موقت انقلابی لیبی در اولین سخنرانی خود پس از سقوط قذافی اعلام کرد که از این پس تمامی قوانین مغایر با شریعت اسلامی لغو شده و قانون چند همسری که در قوانین سابق حذف و ممنوع شده بود دوباره احیا می گردد.
رویداد‌های انقلابات سالهای اخیر درس بزرگی به انقلابیون منطقه و به طور مشخص به زنان داد. رویداد‌هایی‌که در جریان طوفان انقلاب مشخصا مصر به وضوح دیده نمیشد، ولی‌گاهی‌به گوش میرسید. تجاوز به زنان در محل اعتراض و در میدان التحریر. دست اندازی، آزار و اذیت زنان با وجود در خفا بودنش به جراید درز پیدا کرد. این پیامی بود از طرف سیاه ‌ترین و ارتجاعیی‌ترین بخش بورژوازی جریان سیاه و دست راستی اسلام سیاسی. پیام اسلامیون این بود که نقش تو در التحریر نیست. تو نباید اعتراض کنی. تو نباید رهبر باشی‌. جای تو در خانه است و کار تو خدمات سکسی و بچه داری و اطاعت. صدایت در آید تجاوز و تحقیر، اذیت و آزار در کمینت نشسته است. تو بی‌ارزشی. خودت را آدم به حساب نیاور. تو در اسارت مایی.

اما این پیام را که مرتبا زنان دارند در کشور‌های مختلف و از تریبون‌های نیروهای مختلف وحشی اسلامی میشنوند، چه کسی‌باید جواب دهد؟ چه کسی باید این نیروی سیاه را سر جای خود بنشاند؟

یک چوب بر سر زنان زدن یعنی‌زدن یک پتک بر سر جامعه. نابرابری زنان ادامه همان نابرابری‌ها در جامعه است. زن را تحقیر می‌کنند و او را با مرد نابرابر نگاه میدارند تا از آن بتوانند بهره برداری کنند. سرمایه چه در شکل کراواتی چه در شکل عمامه به دنبال سود بیشتر است تا بهشت خودش را تضمین کند. تبعیض جنسی‌ انسان‌ها بین زن و مرد عامل مهمی است تا از زنان به عنوان نیروی کار ارزان در وقت مبادا استفاده کنند. از طریق کار زنان و کار کودکان سرمایه سود‌های هنگفت غیر قابل باور داشته است. از طریق سرکوب زنان و یا جداسازی جنسیتی شکاف عمیقی در میان طبقه مزدبگیر ایجاد میکنند و زندگی حقیرانه ای را به همه آنها تحمیل میکنند. محرومیت و عدم رفاه و آموزش به خرافات و تعصبات کهنه و پوسیده هم دامن میزند و امکان استثمار و مرعوب نگاهداشتن جامعه بیشتر میشود.

باید بپاخاست. بردگی را نپذیرفت. نشان دهیم که تحقیر را نمیپذیریم. نابودی چند نسل را نمیپذیریم. نشان دهیم که میدانیم جریان از چه قرار است. عده‌ای با اوباش سرکوبگرشان و با طناب دار و با ظالمانه‌ترین شیوه ها میخواهند قدرتمند تر شوند و جیب‌هایشان پر پول تر. سفره‌های خالی مردم و حساب های بانكی میلیاردی حکومتگران و مفتخوران این داستان این سیستم است. اسلام سیاسی از هر زمان دیگر منفورتر و شکننده تر است و در عین حال خطرناکتر شده است. باید با تمام نیرو علیه اش متشکل شد. ما زنان این بار بایستی در صف مقدّم باشیم. در صف مقدم سازماندهی مردم، در صف مقدم هر اعتراض حق طلبانه ای، در صف مقدم آگاه شدن و آگاهی دادن. نوک تیز حمله دشمن در وهله اول ما زنان هستیم. در نوک تیز انقلاب علیه این نظم شنیع و ضد زن و ضد بشر نیز ما باید باشیم. همراه با نیروهای سوسیالیست و همه انسانهای آزادیخواه، همراه با همه انسانهائی که این نظم را نپذیرفته اند. ما بسیاریم. ما کل جامعه ایم. ما میتوانیم. به نیروی خود باور کنیم.

درج در نشريه زن و آزاد شماره ٢۴