... و اینگونه بود گرامی داشت ۸ مارس، روز جهانی زن

... و ما به اینصورت به استقبال بزرگداشت روز جهانی زن رفتیم

... و بدینسان موقعیت فرودست زن در جوامع اسلام زده را در معرض دید و قضاوت جهانیان گذاشتیم

... و به این شیوه اسلامی ها را از تاریكخانه اشباح بیرون كشیده و وادارشان كردیم زوزه سردهند و هذیان بگویند.

و سر انجام اینگونه شد كه نیروی عادت و درجا زدن در سنت و عقب ماندگی و همرنگ جماعت بودن را دود كردیم و به هوا فرستادیم.

صحبت از مریم نمازی است كه در روز جهانی زن، پاریس را به تهران و سنندج و قاهره و تونس وصل كرده است. صحبت از اولیا المهدی؛ آمنه تایلر؛ سفیا و سولماز وكیل پور و دیگر زنان مبارزی است كه اسلام سیاسی را بر زمین كوبیده و یك بار دیگرعلیه بردگی زن در اسلام و همه مذاهب اعلان جنگ داده اند. از اعتراض عریان می گویم كه دوست و دشمن، راست و چپ و بی تفاوت و فعال سیاسی را واداشت كه حرفی بزند.

جنبش برای زن در ابعاد گوناگون و بسیار متنوعی به استقبال روز جهانی زن رفت. سخنرانی ها و میتنگ ها و تظاهرات در كشور های گوناگون، گوشه هائی از این رودر روئی جهان متمدن علیه بربریت اسلامی و مذهبی را به نمایش گذاشت.

بی شك همه این انواع ابراز وجود سیاسی و جنبشی كه شاهدش بودیم، قدرت جنبش برای رهائی زن را به نمایش گذاشت. لازم بود و باید هر چه بیشتر گسترش یابد. جنبش برای رهائی زن باید هر روزه و مداوما بر سر زندگی انسانی خود بجنگد. باید بیش از گذشته متحد شود و از دل جامعه و خصوصا از میان میلیون ها زنی كه اسیر حكومت های اسلامی و گرفتار در دست باند های تبهكار مذهبی اند نیرو بگیرد. باید همه خواسته های بحق زنان در كشور های اسلامزده دست یافتنی شود.

همه اینها، حتی یك صدم این اقدامات و مبارزات، قابل ستایش و قابل احترام اند. اما حركتی كه مریم نمازی و یارانش در روز جهانی زن، در قلب پاریس انجام دادند انفجاری بود كه همه را از خواب پراند. نه فقط دشمنان قسم خورده زنان و بشریت متمدن را، كه همچنین نیروی عادت و احترام و ترس از درگیر شدن با مقدسات و تابو ها را شوك زده كرد. هدف این نوشته پرداختن به این صف است. صفی كه دشمن اسلام سیاسی و خواهان برابری بین زن و مرد است، صفی كه می گوید هیچ غرابتی با مرد سالاری ندارد، صفی كه ناموس پرست و شوینیست مرد سالار نیست. صفی كه حتی مدام درگیر مبارزه علیه نابرابری علیه زنان است. این صف باید به حقایقی مسلح شود. باید چشم و گوش باز كند؛ باید روی پاهای خود بایستد و چشم در چشم زندگی بدوزد و پی به جایگاه عظیم و بنیانكن مبارزه مریم نمازی ببرد.

با انتشار علنی عكسهای برهنه مریم نمازی و یارانش در مدیای اجتماعی كه مستقیما اسلام سیاسی، دولت های اسلامی و گروههای واپسگرای ضد زن را مورد حمله قرار داده بودند، موجی از نظر و بحث و پرخاش و تائید و تكفیر و تشویق فضای سیاسی و فكری را مشغول به خود كرد. هر كس چیزی گفت. بعضا علنی و در پیشگاه جامعه و بعضا در جمع های خودی و سربسته. نوشتند و گفتند، خوب است اما نه برای مریم نمازی. خوب است اما نه برای نمایش دادن در مدیای اجتماعی و رسانه های عمومی. گفتند و نوشتند و تردید كردند. و البته در ابعاد وسیع تر و همه جانبه تری از سوی مدافعان جنبش برای رهای زن پاسخ گرفتند. در این نبرد درس های زیادی برای آموختن وجود داشت و بسیاری فراوان آموختند.

در جواب به این صف مردد گفتیم و نوشتیم و با حوصله پاسخ گفتیم كه اگر بدن زن در انواع فیلم های هالیودی و مجلات و نشریات و مدیای اجتماعی به نمایش گذاشته می شود، تحت هیچ عنوان شاهد موجی از ابراز تردید و انزجار و تهدید و دستگیری نیستیم.(۱) چرا؟ چون اینجا بدن زن به فروش می رسد و در جامعه سرمایه داری هر آنچه كه به كالا تبدیل شود مقدس و قابل فروش و قابل احترام است. بدن كالا شده زن را می شود در مجلات و روزنامه ها و تلویزیون ها دید و از آن لذت برد و حتی ارضاء جنسی شد. نه تنها این می توان وسیع ترین باند های تن فروشی را سازمان داد و "آبرومندانه" كسب درآمد كرد. می شود خانه عفاف اسلامی و دفاتر ثبت صیقه اسلامی راه انداخت و می توان "ازدواج" كودكان ۹ ساله را در "پارلمان دولت عراق" رسمیت داد. می توان این همه جنایت كرد اما محكوم و بازداشت و انگشت نما نشد. اما كل این صف ارتجاع همراه با آن جماعتی كه همیشه داور تاریخ است یادشان نرفت باید به جنگ زنانی رفت كه عریان علیه ستم بر زنان، خصوصا در كشور های تحت نفوذ ارتجاع اسلامی به میدان آمدند.

برخلاف آن نیروی وسط كه دائما منتظر است تا ببیند وزنه تاریخ به سود چه طبقه و جنبشی در نوسان است تا به سوی آن بچرخد، برخلاف آن داوران همیشه تاریخ كه بعضا گفتند و نوشتند این حركت ربطی به آزادی زن(۲) ندارد، این نیروی پیشرو و انقلابی و سازش ناپذیر است كه جهان و تاریخ بشری را بسوی تمدن و روشنائی می برد و هرگز خسته هم نمی شود. نمی تواند نیز خسته شود. برای پاك كردن لجنی كه به چهره انسانیت نشسته است، نشستن و نظارگر بودن جایز نیست. اینجا است كه كار و عمل انسان های مبارزی چون مریم نمازی برجسته تر می گردد.*

(۱) پلیس فرانسه مریم نمازی و همرزمانش را بازداشت اما بعد از چند ساعت آزاد كرد.
(۲) آذر ماجدی بعد از هر حركت سیاسی مریم نمازی كه بصورت اعتراض عریان در سطح وسیعی بازتاب اجتماعی پیدا می كند و صفی از مرتجع ترین و عقب مانده ترین گروه های اسلامی و حتی حكومت های اسلامی را وادار به عكس العمل هیستریك علیه این اعتراض می كند، فورا وارد صحنه می شود و یادآور می گردد كه این حركت ربطی به "كمونیسم كارگری" و "منصور حكمت" و "كلارا زتكین" و "آزادی زن" و بقیه بت هائی كه برای خود ساخته است تا سرگرم شود، ندارد. می گوید مریم نمازی همراه با چند فعال زن تقویم برهنه درست كرده است كه از راه فروشش كسب درآمد كند و به این ترتیب با هر اعتراض عریانی كه مریم نمازی سازمان میدهد آذر ماجدی بیشتر در جمود فكری و سیاسی خود فرو می رود و بیش از پیش آن را به نمایش می گذارد. *

مندرج در نشريه زن آزاد ٣٦