یك بار دیگر خشونت های متنوعی كه زنان با آن روبرو هستند را مرور كنید. همه آنها را یك بیك مورد بازبینی قرار بدهید. عجله نكنید. فكر نكنید شما مرد مورد اشاره این گزارش نیستید. البته خشونت های شنیع و غیر قابل باوری هم در این گزارش دیده می شود و ما حق داریم فورا از آنها اعلام برائت كنیم. كتك زدن، سوزاندن، تجاوز و تهدید با انواع سلاح سرد و گرم. نه این وصله ها به ما نمی چسبد. اما یك خشنونت خیلی كم به چشم می آید. خشونت جنسی به همسر. رابطه جنسی بدون رضایت و میل همسر. این یك خشونت رایج است و احتیاج به دقت بیشتری دارد تا آن را شناخت و از آن اجتناب كرد. مثل معرفی در این باره است كه می گوید: نه یعنی نه. این شعار بخش وسیعی از جنبش علیه خشونت جنسی بر زن است.

اما خشونت بر زن انواع گوناگون و پیچیده تری هم دارد. توهین و تحقیر كردن. در میان جمع كوچك و خار كردن. جوك های بی ارزش در مهمانی ها علیه همسر گفتن. خودتان به این لیست اضافه كنید.

شاید در خیابان راه می روید و جوانی نگاهی به خواهر یا همسر انداخت و به قول شما "كرم ریخت" با نوع عكس العملی كه از شما سر می زند، می توان به میزان احترامتان به همسر یا خواهرتان پی برد. این ها آموزشی و فرهنگی هم هست. باید مطالعه كرد و آموزش دید و سطح فرهنگی خود را ارتقاع داد. نباید تسلیم داده های از پیشی شد. دنیا در حال تغییر و تحول است. باید جهت مثبت و متمدانه تاریخ را گرفت و زندگی كرد.

خشونت بر زن از آسمان نازل نشده است. وحی منزل نیست. این هم آموزشی و اكتسابی است. تصور كنید از دو سالگی كه كودك اولین كلمات را بر زبان جاری می كند و یاد می گیرد كه آموخته های خود را تكرار كند، تحت تاثیر یك فرهنگ بشدت هدایت شده و دولتی و اسلامی قرار دارد. كودك چه می شنود و چه یاد می گیرد؟ تقریبا همه جنایات و خشونت های لیست شده در گزارش بالا نشان میدهد، قربانی دقیقا انتخاب شده است و خشنونت بر او جزا ندارد. عادی است و درصد بالائی از خشونت موجود بر زن توسط حكومت هدایت می شود. قدرت جسمی زن كمتر است به این دلیل اگر كسی قصد آزار او را داشته باشد راحت تر می تواند به مقصود خود برسد. اما اگر قوانین حاكم بر جامعه سفت و سخت علیه خشونت بر زن باشد، آنگاه قانون جنگل "شكار" ضعیف توسط قوی بی معنی می شود. همه در برابر قانون كشوری برابر و متساوی الحقوق می شوند.

گله های آخوند و سازندگان و پاسداران این حكومت، از قوانین ضد زن سود می برند و پایه های قدرت خود را تحكیم می كنند. همین فرهنگ عقب مانده ضد بشری خود را در دنیا بجای فرهنگ مردم ایران جار می زنند. باید نشان بدهیم ما در این مورد هم تحت تاثیر این حكومت نیستیم و فرهنگ آنها با فرهنگ ما فرق می كند. بی شك یك جدال روزمره هم بین ما با آنها در جریان است. گزارش ها از ایران نشان میدهد مردم  وسعیا بسوی یك فرهنگ انسانی و برابری طلب بین زن و مرد پیش می روند. این روند را باید گسترش داد. باید مدام در جمع ها و نشست های كوچك و بزرگ چنین مسائل بسیار مهم اجتماعی را مورد بحث قرار داد. سمینار و كنفرانس برگزار كرد و جمهوری اسلامی و فرهنگ منحط اسلامی را منزوی تر و حاشیه ای تر كرد.

این كار ما است. شروع كنیم!

مندرج در زن آزاد شماره ٢١