ويدئو کليپ ها

فعالين فتنه آرشيو خبرها آرشيو اطلاعيه ها آرشيو مقالات کمپين ها

خانه

English

 

 

 

 

بازگشائی مدارس،  شادی یا اندوه؟


کيوان جاويد
 

 

 

مهم نیست چند ساله باشی. مهم این است كجا بدنیا آمده باشی. مهم نیست خانواده ات چه آرزو هائی برای تو داشته باشند، مهم این است كجا باشی تا آرزو هایت رنگ و بوی متفاوت به خود بگیرد. مهم نیست شما چه بخواهید، مهم این است كجا باشید تا چه برای شما بخواهند.

 

در این گوشه زمین، در اروپا، دیدن كودكان شاد و سرمست از زندگی كه در شروع سال تحصیلی راهی مدارس می شوند، موجی از خوشی و سرزندگی در فضا می پراكند. هیچ پدر و مادری مشت هایش را گره نكرده و به دیوار نمی كوبد، چرا كه قرار نیست شهریه ای بپردازد. نگران نیست بچه اش از گرسنگی در مدرسه غش كند، چرا كه یك وعده غذای گرم حق كودك است، نگران این نیست كه مامورانی مواظب كمی یا زیادی "حجاب" دختر بچه هایشان باشند. اگر مبارزه ای هست، محل این نبرد در مدارس و جنگجویانش كودكان و خردسالان نیستند. نبرد طبقاتی در اروپا در جای دیگر در جریان است.

 

بازگشائی مدارس یكی از آن دوگانگی های زندگی  برای كودكان و خانواده ها در ایران است.  در ایران غیر از اینكه شروع سال تحصیلی یك كابوس واقعی برای خانواده ها است ، چرا اینكه اولین كابوس با پرداخت شهریه و پول لوازم التحریر و خرید لباس و كفش نو شروع می شود  و در ادامه سفره خالی خانواده ها و اینكه اصلا امكان هست تا كودكان را به مدرسه فرستاد یا نه زندگی را به  یك نبرد عظیم برای بقا تبدیل می كند. می گویند ۷ و نیم میلیون كودك و نوجوان از حق تحصیل در ایران محروم اند. این یك فاجعه است.  فاجعه اما اینجا پایان نمی پذیرد. وقتی كه پای كودكان و  دانش آموزان به مدرسه باز می شود آنگاه خیل  گله های آخوند و "مربیان" تعلیمات دینی و خرافات اسلامی است كه  در مدارس جولان میدهند.

 

 خرمگسان معركه كه وظیفه شان نه تنها تلاش برای مغرش شوئی كه كنترل بر رفتار و شادی و تفریح كودكان است. ماموران تباهی كه چهار چشمی مواظب شلی و سفتی مغنه دختر بچه ها و نوجوانان دانش آموز هستند و از همین راه ارتزاق می كنند. انگل هائی كه به پیكر جامعه چسبیده اند و شیره جانش را میمكند.

 

شادی، تفریح، خوشی، دوست یابی و رویا های كودكانه و نوجوانی را پر و بال دادن خاصیت زندگی طبیعی ما انسان ها است. دوست داشتن و دوست داشته شدن بخش از معنای زندگی بشر است. جنب و جوش و عشق ورزیدن و عاشق شدن و كام گرفتن، جملگی یعنی زندگی و همه این طبیعی ترین خواسته های انسانی را یك حكومت مذهبی – اسلامی از ما گرفته است.

 

همه این ها را حكومت تلاش كرده است از ما بگیرد. تا توانسته چنین كرده است. غم و اندوه و خودكشی و اعتیاد و فقر و كم شدن امید به زندگی شاد و مرفه، همه از "بركات" یك حكومت مذهبی است. با این وجود زندگی ادامه دارد. سه دهه این حكومت قوانین منحوس اسلامی را بر مدارس و دانشگاه ها حاكم كرده است. دختر بچه های كودكستانی را مجبور به پوشیدن حجاب اسلامی كرده است، در مدارس یك حكومت پلیسی حاكم كرده است تا حجاب ها پس زده نشوند، در دانشگاه ها گله های حزب الله و ماموران اطلاعاتی خود را پخش كرده است تا مواظب رفتار و كردار و پوشاك دانش آموزان و دانشجویان باشند. با این همه، اما، همه سران ریز و درشت حكومت در برابر میل به زندگی و مبارزه برای یك زندگی بهتر، در مقابل مردم و جوانان زانو زده اند. مدارس و دانشگاه كابوس رژیم شده است. دانش آموزان و دانشجویان با فرهنگ و امیال انسانی خود بر سر گور حكومت اسلامی سرود مرگش را می سرایند. این است زندگی كه به جهان مخابره می شود و پژواكش رعشه بر اندام حكومت اسلامی انداخته است.

 

انسانیت مرز نمی شناسد. مبارزه برای زندگی انسانی هم مرز نمی شناسد. این را در كله پوك حكومت اسلامی فرو می كنیم. *

 

درج در زن آزاد شماره ۱۱

 

 

fitnah.movement@gmail.com