خبر این است:

آریل کاسترو، مردی که در ایالت اهایو آمریکا، سه زن را ربوده و آنها را به مدت یک دهه در خانه اش حبس کرده بود، خود را در زندان حلق آویز کرد و درگذشت.

مقامات زندان در ایالت اوهایو می گویند که جسد کاسترو را سه شنبه شب در سلول انفرادی اش یافتند و به بیمارستان منتقل کردند. وی طبق یک حکم توافقی به تحمل حبس ابد، بدون امکان آزادی مشروط محکوم شده بود.

آماندا بری ۲۷ ساله، جینا دی جیزس ۲۳ ساله و میشل نایت ۳۲ ساله زنانی بودند که آقای کاسترو بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ آنها آریل کاسترو در دادگاه گفته بود که تمایل جنسی او را به این کار واداشته بود چون مانند یک الکلی به آن معتاد است. او از عمل خود ابراز تاسف عمیق کرده و گفته بود که ربودن این زن ها را طبق نقشه قبلی انجام نداده بود.

میشل نایت یکی از قربانیان آریل کاسترو در دادگاه خطاب به او گفت " من زندگی خواهم کرد اما تو هر روز ذره ذره خواهی مرد." میشل نایت یکی از قربانیان او در دادگاه گفت که آریل کاسترو هر یکشنبه به کلیسا می رفت و و قتی باز می گشت شکنجه آن ها را از سرمی گرفت.*

* * * * *

او را تنها گذاشتند كه بمیرد. از او انتقام گرفتند

ریل كاسترو بی شك یك جنایتكار خطرناك بود. این سه زن حق داشتند از او تا اعماق وجودشان متنفر باشند. حتی حق داشتند سر به تن او نباشد. این سه زن نه تنها سالهای زیادی از زندگی شان را از دست داده اند كه این جنایت هولناك تا ابد بر روح و روان آنها تاثیر مخرب بر جای گذاشته است. البته باید كل جامعه تلاش كند كه این سه تماما به زندگی برگردند و بهبود پیدا كنند. اما ما در همین نشریه در باره حكمی كه به آریل كاسترو داده شد نوشتیم. ما با حكم اعدام همچنین ابد مخالفت كردیم. گفتیم این راه را بر تغییر یك انسان می بندد؛ گفتیم انسان ها می توانند در شرایط و در محیط متفاوت تغییر كنند. كاسترو نشان داد كه نمی تواند زیر بار این جنایت زندگی كند. شاید نمی توانست قبول كند كه تا آخرین ذره وجودش در زندان باشد. او از دادگاه و از قربانیان خود پوزش خواست و گفت بیمار بوده است. این را هیچ كس نشنید. او را تنها گذاشتند كه بمیرد. از او انتقام گرفتند.*

درج در نشريه زن آزاد شماره ۹