|
سيامک امجدى: شما در
تاريخ ١٢ فوريه ٢٠١٢ ملاقاتى با کميته اجرايى فدراسيون
جهانى فوتبال (فيفا) داشتيد. اين ملاقات چگونه انجام شد و
چه هدفى را از اين ملاقات دنبال مى کرديد؟
مينا احدى: اين
ملاقات به درخواست ما از فدراسيون جهانى فوتبال، (فيفا)
انجام گرفت. ما طى يک نامه به مسئولين فيفا در مورد شروع
بکار کمپين "استاديوم براى همه" براى آنها نوشته و توضيح
داديم که زنان در ايران از حق ورود به استاديوم ها براى
تماشاى مسابقات فوتبال به همراه مردان محرومند و آنرا يک
نمونه بارز تبعيض جنسيتى در ايران دانسته و خواهان لغو اين
محروميت شديم.
در اين نامه اشاره کرده بوديم که زنان در ايران سالها است
عليه اين سياست ضد زن جمهورى اسلامى مبارزه ميکنند و فيفا
بايد به اين بى حرمتى به زنان در ايران عکس العمل نشان
داده و اقدام جدى انجام دهد و از آنها درخواست ملاقاتى در
اين رابطه را داشتيم.
بلافاصله از دفتر سپ بلاتر رئيس فيفا، يک نامه دريافت
کرديم و آنها موافقت خود را با اين ملاقات اعلام کردند. به
هر ترتيب اين ملاقات روز چهارشنبه ١۴ فوريه انجام گرفت و
من و طاهر جعفرزاده - نماينده کميته ندا دى( Neda Day ) -
از طرف کمپين استاديوم براى همه در اين ملاقات شرکت کرديم.
سيامک امجدى:
شما با چه کسانى ملاقات کرديد. موضوعات مورد بحث
شما در اين جلسه در چه ارتباطى بود؟
مينا احدى: ما با
چهار نفر از اعضا کميته اجرايى فدراسيون جهانى فوتبال
(فيفا) ملاقات کرديم. "ليديا نسکرا" و "سونيا بين آيمه" از
اعضا کميته اجرايى فدراسيون جهانى فوتبال (فيفا)، "تاتيانا
هانى" مسئول کميسيون فوتبال زنان فيفا و "مويا دوود" معاون
رئيس کنفدراسيون فوتبال آسيا و مسئول کميته زنان فيفا در
آسيا در اين نشست حضور داشتند. در اين ملاقات همانطور که
مى بينيد ما بالاترين مقامات زن در فيفا را ملاقات کرديم.
فدراسيون جهانى فوتبال يک کميته اجرايى ۲۵ نفره دارد که
ظاهرا تا سال ۲۰۱٣ همه اين ۲۵ نفر مرد بوده اند. ليديا
نسکرا اولين زن در کميته اجرايى است که با راى بالايى
انتخاب شده بود و از سال ۲۰۱٣ عضو بالاترين کميته فيفا
است. همچنين سونيا بين آيمه يکى ديگر از زنان عضو کميته
اجرايى فيفا است. جالب اين بود که اولين بحثى که هيئت فيفا
با ما کرد از سوى ليديا نسکرا بود و ايشان گفت: ما زنان در
فيفا هم سالها است براى اينکه در سطح مسئولين فيفا کار
کنيم، داريم مبارزه ميکنيم. بحث حضور زنان در بالاترين
سطوح فيفا از ۲۰۰۲ مطرح است و ما در سال ۲۰۱٣ توانستيم در
کميته اجرايى عضو بشويم. منظور ايشان البته اين بود که
بايد صبر و حوصله داشت.
بهر حال موضوع مذاکره از سوى من و طاهر جعفرزاده، معرفى
کمپين ”استاديوم براى همه“ و معرفى دقيقتر مبارزات زنان در
ايران، ابعاد اين مبارزه براى لغو محروميت حضور زنان در
استاديوم ها و خواست دخالت بيشتر فيفا براى لغو اين
محروميت بود.
ما در اين نشست در مورد فيلم آفسايد ساخته جعفر پناهى حرف
زديم که به موضوع مبارزه زنان در ايران براى ورود به
استاديوم ها مربوط است و يک نسخه از اين فيلم را به همراه
قاب عکسى که پوستر کمپين ”استاديوم براى همه“ در آن قرار
داشت، در اختيار آنها قرار داديم.
سيامک امجدى: توقع
شما از اين ملاقت چه بود؟ آيا انتظارات شما از اين جلسه بر
آورده شد؟
مينا احدى: ما در
آغاز براى يک ملاقات با سپ بلاتر رئيس فيفا نامه داده
بوديم و اولين مکاتبات ما با فيفا بيانگر اين بود که بلاتر
علاقه دارد ما را ملاقات کند. اما روز ملاقات بهر دليل
بلاتر خود در اين نشست حضور نداشت. مذاکره با مقامات بالاى
فدراسيون فوتبال يعنى دو عضو کميته اجرايى و يک عضو مهم
کنفدراسيون فوتبال آسيا و مسئول فوتبال زنان در اروپا ،
براى ما بسيار مهم بود و اين نشست باعث خواهد شد که فيفا
بيش از پيش با معضل زنان در ايران مشغول شود و اقداماتى را
در اين مورد در دستور بگذارد.
واقعيت اينست که در مورد محدوديت هاى اعمال شده بر عليه
زنان در زمينه ورزش در کشورهاى اسلام زده و از جمله در
ايران، در اين نشست، يک گرايش فکرى را مى ديدم که اين
محدوديت ها را به فرهنگ مردم و يا مذهب مردم منتسب ميکرد و
حکومتهاى اسلامى و اعمال فشار و سرکوب زنان بدليل جنبش
اسلامى و اسلام سياسى را يا نمى ديد و يا حاشيه اى ميکرد،
ما در اين نشست سعى کرديم بگوييم که عدم ورود زنان به
استاديوم ها بدليل فرهنگ مردم نيست، همين مردم قبل از
حکومت اسلامى دسته جمعى به استاديوم ميرفتند.
انتظار ما از اين نشست در عين حال اين بود که فيفا جدى تر
به اين سياست ضد زن حکومت اسلامى اعتراض کند و يا حتى در
صورت امکان اقدامات تنبيهى در پيش بگيرد. پاسخ آنها اين
بود که ما يک نهاد ورزشى هستيم و تا جايى که به موضعگيرى
مربوط است بلاتر در سفر اخيرش به ايران، در ملاقات با
روحانى و مقامات مجلس اسلامى و در کنفرانس مطبوعاتى اش در
ايران از ورود زنان به استاديوم ها دفاع کرده و عليه سياست
حکومت اسلامى حرف زده است. از اين بيشتر فعلا نميتوانند
کارى بکنند.
استدلال آنها اين بود که عرصه ورزش عرصه سياست نيست و آنها
نميتوانند اقدامات تنبيهى در پيش بگيرند.
سيامک امجدى: نظر
فيفا در رابطه با ممنوعيت ورود زنان به ورزشگاههاى ورزشى
در ايران چه بود؟ آنان چه اقداماتى را تا به امروز براى
لغو اين تبعيض در ايران انجام داده اند؟
مينا احدى: نظر فيفا
اين بود که اين ممنوعيت و فشارهاى ديگر بر زنان در زمينه
ورزش بايد ملغى شود. آنها گفتند که در ماه نوامبر سپ بلاتر
- رئيس فيفا - به ايران رفته و در اين مورد ظاهرا براى
اولين بار با مقامات حکومت اسلامى حرف زده و از مبارزه و
خواست زنان در ايران دفاع کرده است. آنها در عين حال همين
اقدام را کافى مى دانستند. در اين نشست"مويا دوود" معاون
رئيس کنفدراسيون فوتبال آسيا و مسئول کميته زنان فيفا در
آسيا گفت که خودش به همراه رئيس فيفا در ماه نوامبر به
ايران رفته بود. ايشان ميگفت در مورد سفرش به ايران قبل از
رفتن به آنجا تويت کرده بود و در صفحه فيس بوکش و کلا در
مدياى اجتماعى، بحثهاى زيادى را در اين مورد شاهد بوده است
و از اينکه زنان و مردم در ايران و يا خارج از ايران تا
اين اندازه به اين موضوع علاقه نشان ميدادند، برايش جالب
بوده است.
او گفت که در ايران يک سخنرانى انجام داده در مورد ”فوتبال
زنان و نقش زنان در ورزش“ که با استقبال زنان در ايران
مواجه شده بود و از سخنرانى او يک خانمى فيلم گرفته بود که
بعد از اينکه آنرا علنى کرده بود، مباحثات داغى را در اين
مورد نيز شاهد بوده است.
مويا دوود ميگفت که او جامعه ايران و زنان در ايران را
بسيار فعال و پرشور ديده است و برايش جالب است که در اين
زمينه کارهاى جدى انجام دهيم. ايشان بما قول داد که در
جلسه اى که به مناسبت ۸ مارس روز جهانى زن، کنفدراسيون
فوتبال آسيا در کوالالامپور سازمان خواهد داد، سعى خواهد
کرد در قطعنامه پايانى آن در مورد مقابله با محدوديتهاى
اعمال شده عليه زنان و بطور ويژه در مورد لغو ممنوعيت ورود
زنان به ورزشگاهها در ايران نيز حتما موضعگيرى کنند.
سيامک امجدى: فیفا چه
اهرم های فشاری برای تحت فشار گذاشتن جمهوری اسلامی دارد؟
چقدر میتواند موثر واقع شود؟
مينا احدى: بنظر من
يک موضوع مهم اين است که فيفا به پرنسيپ برابرى زن و مرد
متعهد است و بايد هر جا که اين پرنسيپ زير پا گذاشته ميشود
اقدام کند. موضوع اصلى اينست که در دنيايى که ما زندگى
ميکنيم، نه فقط فيفا بلکه دولتهاى غربى و همه صاحبان قدرت
در دنيا، به امر بى حقوقى زنان در کشورهاى اسلام زده و به
تعرض وحشيانه جنبش اسلامى به حقوق و حرمت زنان، از ديده
نسبيت فرهنگى نگاه ميکنند چون اين به نفع اشان است. مثلا
در مورد تحميل حجاب اسلامى به زنان و يا حتى سنگسار
ميگويند، اين فرهنگ آنها است و ما نميتوانيم خيلى خودمان
را قاطى کنيم. دقيقا از اين موضع جمهورى اسلامى سو استفاده
ميکند و به اعتراض به اعدام روزانه چهار نفر در همين دوره
روحانى ميگويد اين فرهنگ ما است و اين سنت و مذهب و اسلام
است و کسى نميتواند اينرا زير سئوال ببرد.
فيفا در ضمن اين سپر دفاعى را نيز دارد که ميگويد ورزش
سياست نيست و ما همين قدر ميتوانيم دخالت کنيم که بگوييم
اين کار خوب نيست. بنظر من البته فيفا تا کنون سکوت کرده و
فقط چند ماه قبل يک اظهار نظر کرده است و الان هم ميگويد
کار بيشترى نميشود کرد. در حاليکه بنظر من فيفا ميتواند
بگويد مادام که زنان را چنين تحقير ميکنيد و اجازه ورود
آنها به استاديوم ها را هم نميدهيد، ما اين و يا آن اقدام
تنبيهى را اعمال ميکنيم. اين اظهار نظرهاى علنى و اين
اقدامات ميتواند بسيار موثر باشد.
سيامک امجدى: مبارزه براى
لغو ممنوعيت ورود زنان به ورزشگاهها ﯾﮏ ﺑﺨﺶ از ﻣﺒﺎرزه
ﺟﺎﻣﻌﮫ و زﻧﺎن ﻣﺒﺎرزه ﻋﻠﯿﮫ ﺟﺪاﺳﺎزی ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﯾﺎ ھﻤﺎن آﭘﺎرﺗﺎﯾﺪ
ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه را چگونه ارزيابى مى کنيد؟
مينا احدى: مبارزه
زنان عليه جدا سازى جنسيتى و در مورد اجازه نداشتن زنان
براى ورود به استاديوم ها، يک عرصه مهم مبارزه زنان در
ايران عليه آپارتايد و جدا سازى جنسيتى و عليه تحقير و
توهين به زنان بوده و هست. زنان اتفاقا در اين عرصه بسيار
فعال بودند، از راههاى مختلف عليه اين تبعيض بيشرمانه
حکومت اسلامى مبارزه کرده و توجه ها را بخود و مبارزات خود
جلب کردند، ساختن فيلمى همچون آفسايد نتيجه اين مبارزات و
عطف توجه به اين مبارزات بود. زنان در ايران صد هزار امضا
عليه اين ممنوعيت جمع کردند، در مقابل استقاديوم ها تجمع
کرده و رژيم را در اين عرصه به چالش گرفتند. اين اعتراضات
بنظر من بسيار مهم بوده و مهم است. امروز با اعلام کمپين
ما در سطح بين المللى کمپين استاديوم براى همه که با جمع
آورى امضا از شخصيت هاى مهم بين المللى آغاز و با ملاقات
با فيفا ادامه يافت، زنان فعال در اين عرصه بايد بدانند که
ما صداى آنها را در دنيا و در سالنهاى فيفا در زوريخ منعکس
کرديم و اين مبارزه بايد متحدانه به پيش برود و رژيم
اسلامى را همه با هم وادار کنيم که اين محدوديت را لغو
کند.
سيامک امجدى: فراخوان شما
در اين زمينه به زنان و مردان و کلا به مردم چيست؟ چه
راههائی برای شل کردن دیوار آپارتاید بطور کلی و درمورد
حضور زنان در استادیوم ها بطور مشخص وجود دارد؟ مثلا صحبتى
بود که اگر زنان را به استاديومها راه ندهند، مردان هم به
استادیوم نروند؟ چقدر این کار و کارهاى از اين نوع را موثر
میدانید؟ توصيه شما در اين رابطه چيست؟
مينا احدى: ما چند
ماه ديگر يعنى در ماه ژوئن ۲۰۱۴ جام جهانى فوتبال را پيش
رو داريم. از نظر من اين فرصت مناسبى است که يکبار ديگر
توجه ها در دنيا را به مبارزات زنان در ايران براى لغو
محدوديت ورود زنان به استاديوم ها بخود جلب کنيم. يک موضوع
مهم اقدامات و ابتکارات دختران و پسران جوان و مردم در
ايران در اين مورد است. بنظر من زنان در ايران بايد از اين
فرصت و از فرصت هشت مارس استفاده کرده و بيانيه اى مبنى بر
لغو فورى اين محدوديت صادر کنند. بنظر من مردان بايد در
اين زمينه فعالتر و جدى تر وارد عرصه اعتراض شوند. طبعا ما
در اعتراضات اخير در ايران شاهد حضور و حمايت مردان بيشترى
از اين خواست زنان بوديم. ولى اىن هنوز بسىار کم است. باىد
همه مردان اىن عرصه را بعنوان ىک عرصه مهم عليه آپارتايد
جنسىتى و عليه حکومت اسلامى ايران ديده و فعالانه در اين
زمينه وارد مبارزه شوند. من فکر ميکنم الان به نوعى توپ در
زمين فعالين در ايران است. هر صداى اعتراضى در ايران و يا
هر نوع کنفرانس و يا بيانيه اى ميتواند دست ما را پر کند
براى رفتن و اعمال فشار به نهادهاى بين المللى و يا
دولتهاى اروپايى و غيره. فراخوان من به زنان و مردان در
ايران اينستکه بهر طريق که مناسب ميدانند از اين حرکت دفاع
کنند و از فيفا بخواهند که جمهورى اسلامى را براى بازکردن
درب ورزشگاهها به روى زنان تحت فشار بگذارد. زنان و مردان
نيز باهم و بطور دسته جمعى در مسابقات بعدى فوتبال وارد
استاديوم ها شده و اين ديوار جدا سازى را عملا بهم بريزند.
سيامک امجدى: تبعيض جنسى
هويت جمهورى اسلامى در طول ٣۵ سال گذشته بوده است. بنظر
شما تا اين رژيم سر کار است لغو ممنوعيت ورود زنان به
ورزشگاهها امکان پذير است؟
مينا احدى: بنظر من
امکان پذير است که رژيم اسلامى را در اين زمينه نيز به عقب
نشيني وادار کنيم. اتفاقا عرصه مبارزه در دفاع از حقوق
زنان و عليه آپارتايد جنسيتى يک عرصه اى است که ميتوان به
روشنى نشان داد که قبل از اينکه حکومت بيفتد، ما اين حکومت
هار و تا دندان مسلح را به زانو در آورده و مجبورش کرده
ايم که در اين و يا آن عرصه زانو بزند. نمونه بارز اين
تحميل شکست به رژيم اسلامى سنگسار است. سنگسار قرون وسطايى
و وحشيانه هست و رژيم اسلامى براى ترساندن زنان همواره به
اين حربه وحشتناک متوسل شده است. هنوز رژيم اسلامى سرنگون
نشده ولى بدليل اعتراضات بين المللى و اعتراضات در ايران
اين رژيم اکنون جرات سنگسار کردن ندارد. دوفاکتور ما اين
رژيم را وادار کرده ايم سنگسار را به نوعى کنار بگذارد. يا
در عرصه تحميل حجاب به زنان، اين حکومت از چادر بعنوان
حجاب برتر حرف زد و خواهان لباس سياه و گشاد و مانتو و
مقعنه و از اين حرفها است. در مقابل ميليونها زن در ايران
همين امروزلباسهايى با رنگ هاى شاد بر تن کرده و حجاب را
عملا "استحاله" کرده و به نوعى آنرا کنار گذاشته اند.
واقعيت اينست که در ابعادى ميليونى براى دستورات حجاب
اسلامى رژيم، زنان تره هم خرد نميکنند، رژيم عملا به نوعى
وا داده و کارى نمى تواند بکند. اينها مى بينند که مزدوران
حکومتى و يا آخوندى که به زن در خيابان تذکر ميدهد، کتک
ميخورد و مجبور ميشود با لب و لوچه آويزان در مورد حمله
زنان به خودش مصاحبه کند و مظلوم نمايى کند. اين يعنى شکست
رژيم قبل از سرنگون شدن از دست زنان در عرصه تحميل حجاب.
پس ما ميتوانيم اين شکست را نيز به رژيم اسلامى تحمىل
کنيم.
يکبار ديگر تاکيد ميکنم که در آستانه هشت مارس روز جهانى
زن بايد کارى کنيم که در ايران اين موضوع در جلسات و
کنفرانسها و قطعنامه هاى هشت مارس مطرح شود و بايد فعالين
اين عرصه با صدور قطعنامه و درخواست از جامعه جهانى و يا
فيفا توجه ها را به اين زمينه از مبارزات خود جلب کرده و
ما با در دست داشتن اين قطعنامه ها در سطح بين المللى
ميتوانيم بيش از پيش فعاليت کنيم. شايد بتوانيم رژيم
اسلامى را قبل از جام جهانى وادار به عقب نشينى در اين
زمينه بکنيم.
درج در نشريه زن آزاد ٣٢
http://www.fitnah.org/fitnah_farsi_page.html |
