روحانى رئيس جمهور حکومت اسلامى، ظاهرا اين روزها صداى اعتراض زنان به ممنوعيت ورود به استاديوم ها را شنيده و از مولاوردى معاون خود خواسته بود که در اين مورد تحقيق کند!!

در گير و دار تحقيقات اين خانم در مورد افتضاح سياسى کامل حکومت اسلامى و اعتراض مردم و تيم ملى ايتاليا به اين آپارتايد کامل و بيشرمانه جنسيتى عليه زنان که صداى فيفا را نيز مدتهاست در آورده، يک زن نماينده مجلس به اسم فاطمه آليا گفت:
" کار زن، شوهرداری و تربیت فرزند است؛ نه والیبال‌دیدن"

اين کنه ايدئولوژى حاکم در ايران است. يک حکومت که با حربه اسلام و با مقدس کردن جنايت و رذالت بر ميليونها نفر مردم آزاده ومدرن در قرن بيست و يک حاکميت ميکند. يک وسيله بسيار مهم ساکت کردن جامعه و سرکوب مردم، از سوى اين حکومت ضد زن و کثيف اسلامى، آدم حساب نکردن زنان، امر و نهى کردن بر زنان و آنها را عملا در رديف بردگان حساب کردن است. حکومت اسلامى ايران حکومت ضد زن است. وقتى آخوند و مامور نيروى انتظامى و سران اين حکومت به خود حق ميدهند که در مورد زنان، بعنوان افراد صغير و بى عقل رجز خوانى کنند، وقتى نماينده مجلس اين حکومت که از قضا يک زن است و خود در مجلس نشسته است، ميگويد وظيفه زن بچه دارى و شوهردارى است و زن را چه به ورزش، و وقتى روزانه اين تحقير و توهين ها تکرار و تکرار ميشود، باند حاکم بر جامعه ميتواند بهترهمه مردم را بزند و بکشد و حاکميت کند!

اما در مقابل اين حکومت زن ستيز، خودشان بهتر ميدانند که جامعه ايران مقاومت کرده و يک فرهنگ و مناسبات و روابط آلترناتيو را عملا شکل داده است.

در مقابل اين زن ستيزى وقيح اسلامى، زنان در ايران صف کشيده و عملا پاسخ اين بى حرمتى را داده اند. فاطمه آليا اگر جرات ميکند از صحن مجلس بيرون آمده و بدون اسلحه و قداره بند، در ميان يک جمع از زنان از اين ايده کثيف و رذيلانه خود دفاع کند، تا ببيند که حکومت اشان روى چه آتشفشانى نشسته است.

آلترناتيو اين حکومت زن ستيز، حکومتى است که در آينده بر امر برابرى زن و مرد تاکيد کند، در قوانين اساسى اش برابرى مطلق بين زن و مرد به رسميت شناخته شود و همه قوانين گنديده و ضد زن اسلامى را به سطل اشغال بياندازد و نه فقط اين، بلکه بايد مناسبات و امکاناتى ايجاد کند که در عمل و در زندگى روزمره عليه زن ستيزى و فرهنگ تحقير و توهين به زنان ايستاده و جامعه ايران را بسوى روابط انسانى و برابر در عمل پيش ببرد. اين امکان پذير است چرا که جامعه ايران و جنبش برابرى طلبانه زنان در ايران ظرفيت بالايى از روابط انسانى و برابر بين زن و مرد را در خود نهفته و فشرده کرده است. پس زنده باد جنبش برابرى طلبانه زنان و زنده باد جنبش عليه ممنوعيت ورود زنان به ورزشگاه ها ، جنبشى که در سطح بين المللى آبرويى براى نظام اسلامى نگذاشته و ميرود که اين ممنوعيت را به همت اعتراضات و همبستگى بين المللى عملا لغو کند.

مندرج در زن آزاد شماره ۴٨