کنترل حکومت اسلامی در ایران بر طبیعی ترین گرایش انسان، سکس، چیزی بجز عقب نگهداشتن زن و محدود کردن تجربه زندگی و روابط انسانی نیست. مقدس کردن باکرگی و مشروط کردن زنان به حفاظتش از دید کالایی به زن نشأت می گیرد. اسلام و حکومت اسلامی زن را وسیله جنسی و ابزار استفاده یک مرد می بیند، و بکارت همان مهر استاندارد رژیم بر زن است. اما جوامع دیگر چگونه به این مساله برخورد می کنند؟ برای پاسخ به این سئوال گفتگویی با پتی دوبینیتاس انجام گرفت تا مساله را از زاویه کسی ببینیم که قید و بند ها و محدودیت های حكومت اسلامی و مذهب در زندگیش نقشی نداشته است.

زن آزاد: باکرگی برای تو چه بود؟

پتی: باکرگی مساله ای نبود. باکرگی فقط با تجربه اول سکس معنی میداد. کنجکاوی نوجوانی و درک بدنم و تجربه رابطه جنسی، مشغولیات ذهنیم بود نه باکرگی. البته فقط من نبودم، همه اینطور بودند.

زن آزاد: برخورد همکلاسی ها و دوستانت به این مساله چطور بود؟

 پتی:مشغولیات ذهنی نوجوانهای دختر این بود که چطور دوست پسر پیدا کنند و مسلما رابطه جنسی و نداشتن پرده بکارت بخشی از این بود. ولی کسی از نگاه داشتنش تا زمان ازدواج حرف نمی زد!

زن آزاد: برخورد خانواده ات به این مساله چه بود؟

 پتی: بکارت برای خانواده ام هم مساله ای نبود و هیچوقت از آن صحبتی نشد. وقتی که رابطه را با اولین دوست پسرم برقرار کردم خانواده ام گفتند ما می دانیم که سکس خواهی داشت پس می خواهیم که امن باشی و دوستت را به خانه بیاوری.

 زن آزاد: فضای مدرسه و کلا جامعه در برخورد به این مساله چطور بود؟

 پتی: در مدرسه کلاسهای بیولوژی داشتیم که در آنها به سیستم جنسی بدن، رابطه جنسی، سلامت جنسی و غیره می پرداختند که خیلی مفید بودند و کمک کرد که درک درستی از رابطه جنسی داشته باشیم. درضمن ما یک مجله هفتگی به نام براوو داشتیم که بخشی از آن به سوالات نوجوانان اختصاص داشت. اسم این بخش دکتر سامر (تابستان) بود و اکثر سوالات به روابط جنسی مربوط می شد. از سئوال درباره اعتماد به نفس برای شروع رابطه تا روشهای مختلف سکس و پیشگری از بیماری ها در این قسمت از نشریه چاپ می شد که کلی هم خواننده داشت. دوران نوجوانی من دهه ۸۰ میلادی، اوج نگرانی از ایدز و بیماری های جنسی بود، و چنین نشریه ای سطح درک جامعه و بخصوص نوجوانان را نسبت به مسائل جنسی بالا میبرد.

زن آزاد: به دختران در ایران گفته می شود که باید باکرگی را تا زمان ازدواج نگاه دارند. چه فکر ی کنی؟

 پتی: تصور اینکه باید کسی تا زمان ازدواج باکرگی را حفظ کند برایم غیر قابل تصور است! وقتی به زندگی خودم فکر می کنم برایم چنین چیزی غیر ممکن است! اگر قرار بود باکرگیم را تا موقع ازدواج نگاه دارم منفجر می شدم.

 زن آزاد: چرا فكر می كنی بكارت در ایران مهم شده است و زنان را مجبور می كنند خلاف میلشان عمل كنند؟

پتی: حتما ایرادی در زندگی هست که باعث می شود زنان خلاف میل و نیاز انسانیشان رفتار کنند. فکر نمی کنم آدمی که تحت فشار نباشد، یک آدم آزاد، آگاهانه تصمصیم به سرکوب خودش بگیرد. در زندگی من قانونی نبود که در روابط شخصیم دخالت کند، در محیط خانواده هم آزاد بودم، و هیچوقت احساس نکردم که رفتار جنسیم تاثیری در نرم زندگی و آینده شغلیم داشته باشد. تصور اینکه عدم رابطه جنسی قبل از ازدواج امنیت مالی و اجتماعیم را تضمین کند چندش آور و گویای فلسفه نگهداری بکارت و ازدواج آنچنانی است.*

 این گفتگوی شفاهی توسط رضا مرادی به زبان انگلیسی صورت گرفته است كه همزمان به فارسی ترجمه شد

مندرج در نشریه زن آزاد شماره ۱۹