مارکس در جایی میگوید که درجه توسعه و تعالی هر جامعه را میتوان از رابطه زن و مرد در آن تشخیص داد. خوب، اگر حتی نگاهی به اینترنت و تلویزیونها و نشریات بیندازنیم،  با این کوهی از آمار تجاوز ها و جنایات وحشیانه ای که در چهار گوشه جهان علیه زنان جریان دارد، با این صنعت عظیم و روبه رشد فحشاء، با اینهمه ختنه زنان، قتل های ناموسی،  اسید پاشی و سنگسار و حجاب و غیره، باید به چه نتیجه ای در مورد بشر برسیم؟ جز اینکه به این نتیجه که ما در عصر وحشیگری بسر میبریم؟

اما در این نتیجه گیری یک بی انصافی عمیق هست. بی انصافی نسبت به "عصر وحشیگری"! عصر وحشیگری معمولا به دوره ای اطلاق میشود که بشر به شکار و گردآوری خوراک مشغول بود. بصورت جماعات اشتراکی اولیه زندگی میکرد و نه هنوز کشاورزی و صنعت بلد بود، نه خط را اختراع کرده بود، و نه از مالکیت و دولت و طبقات اجتماعی و خانواده پدرسالار خبری بود. در آن عصر "وحشیگری" تقسیم کار طبیعی بین زنان و مردان بود و نوعی برابری بین دو جنس و همه آحاد جماعت برقرار بود. نمی خواهم آن برابری زمخت و اولیه بین انسانها که ناشی از عقب ماندگی تولید و ضرورت زندگی دشوارشان بود را ایده آلیزه کنم. اما  انقیاد زن یا بردگی جنسی (که به زنان محدود نیست و مثلا شامل کودکان هم میشود) اتفاقا محصول دوره تمدن است. انقیاد زن با همه مخلفات وحشتناک آن از فحشاء و تجاوز گرفته تا حرمسراها و کمربند عفت و ختنه زنان و حجاب و غیره، همراه با مولفه های اصلی "تمدن" یعنی مالکیت خصوصی، شکل گیری طبقات، پدر سالاری و تبدیل شدن زن به جنس فرودست بوجود آمد. بعبارت دیگر کل تمدن یک تحول مردسالارانه و ضد زن بوده  و تا به امروز هم اساسا این خصلت را حفظ کرده است. علیرغم همه مبارزات قهرمانانه جنبش های برابری طلبانه و سوسیالیستی، علیرغم همه پیشروی های حقوقی و مدنی، هنوز که هنوز است تمدن بشری تمدنی ضد زن است!

اگر ذره ای به این شک دارید، اگر آمارهای وحشتناک تجاوز و قتل ناموسی و فحشاء و خرید و فروش دختران شما را به این باور نمی رساند که جوامع بشری جوامعی مردسالار و ضد زن است، تنها بعنوان یک نمونه  به مذاهب اصلی دنیا توجه کنید. این مذاهب همه شان به شدت ضد زن هستند. چرا که این مذاهب ایدئولوژی جامعه طبقاتی برای پشت سر گذاردن جوامع اشتراکی و مادر سالار اولیه بودند. این مذاهب همه هنوز محترم و حاکم اند. این دوره فئودالها و پادشان عصر عتیق نیست. این مذاهب دوره سرمایه داری جهانی است. می بینیم که  هنوز همه قدرت های بزرگ پاپ را حلوا حلوا میکنند. به ریش شیخ الازهر و امامان جمعه و نظیر آنها دخیل می بندند و یا زیر پای امثال دالایی لاما فرش قرمز پهن میکنند. واقعا اگر یک ذره در برابری زن و مرد جدی باشیم اولین کار اینست که همه این مذاهب را به جرم ضد زن بودن محاکمه کنیم و برای ارتکاب به عظیم ترین جنایت علیه بشریت محکوم کنیم.

حال به مساله تجاوز برگردیم. دانشمندان و جامعه شناسان و روانشناسان زیادی به چند و چون تجاوز می پردازند. علیرغم جوانب مثبت کارشان اما معمولا این مساله اصلی را فراموش میکنند که تجاوز تنها وجهی از یک "تمدن" ضد زن و ضد بشری حاکم است. تمدن مبتنی بر مالکیت خصوصی و استثمار، تمدن مبتنی بر تبعیض جنسی،  تمدن مبتی بر بردگی که امروز به آخرین شکل خود یعنی بردگی مزدی رسیده است. تمدنی که هنوز ماقبل تاریخ بشریت است و باید آنرا برچید. هر درجه مبارزه علیه تجاوز و فحشاء و بردگی جنسی و بی حقوقی زنان البته قدمی در این راه است، اما نباید فراموش کرد مادام که بساط بردگی مزدی و حاکمیت سرمایه و سود و پول و اخلاقیات و سنت های نرینه سالار مترادف با آن برقرار است، آنگاه  زنان از اولین قربانیان چنین جامعه بیمار و این  روابط اجتماعی ضد بشری خواهند بود.

 درج در زن آزاد شماره ۱۱