علی اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش دولت روحانی است. شاهکار اخیر او طرح "محرم سازی " مدارس است. بر اساس این طرح بیمارگونه اسلامی قرار است با ساخت حیاتی در درون و ساختمانی در مرکز و حصاری از دیوارهای بلند و شیشه های رنگ شده، دختران دانش آموزان، این کودکان ٧ سال به بالا را که بنا بر قوانین اسلامشان به سن تکلیف رسیده اند، از چشم نامحرم دور نگاهدارد.

مساله  نیز به روشنی شکستشان در پیاده کردن قوانین ارتجاعی اسلامی و برافراشتن پرچم حجاب نه تنها در مدارس بلکه در سطح جامعه است. این را در اظهارات و گفته هایشان و در توضیح ضرورت اجرایی شدن چنین طرحی  میتوان دید. فریادشان  از آسیب جدی "حجاب در مدارس" و از اینکه والدین و معلمین خود مسبب رواج "بی حجابی" و فرهنگ "غربی" هستند، بلند شده است. از همین رو این بار با "منشور حجاب" و کوبیدن آن همچون "کتیبه ای" بر در مدارس به میدان آمده اند تا با پلیسی کردن و امنیتی کردن مدارس، طرحهای اسلامی کردن آموزش و پرورش را به جلو برند. برای اجرایی کردن این طرح بک تلاششان نیز گذاشتن  فشار بر روی معلمان است. قبلا نیز گله های آخوندشان را به مدارس اعزام کرده اند و  در همین راستا در آغاز سال دست بکار مجهز کردن مدارس به دوربین های مدار بسته شدند،  تا به گفته خود کنترل از دست رفته  اوضاع را بدست آورند.

پیش کشیدن چنین طرحهایی جزیی از حاکمیت رژیم آپارتاید جنسی در ایران و قوانین رسمی آن است. این ها همه بخشی از تحقیر و تعرضی دائمی به زنان و حتی دختر بچه هاییست که بنا بر قوانین اسلامی در ٩ سالگی به سن تکلیف رسیده اند و قوانین محرم و نا محرم بودن بر آنها جاریست.  بر اساس همین بینش و همین قانون محرم و نا محرم بودن است که زدواج پدر با فرزند خوانده را قانونی کردند. اینها همه ابعاد توحش و زن ستیزی رژیم اسلامی را به نمایش میگذارد.

یک و نیم میلیون کودک در مدارسی با سیستم گرمایشی غیر استاندارد، در خطر طعمه حریق شدن قرار دارند، مدارس بسیاری تخریبی است و خطر ریزش بر روی سر دانش آموزان را دارد، جانیان اسلامی بحثشان نبود بودجه است. اما برای اجرای طرحهای ارتجاعی اسلامی و از جمله همین طرح "محرم سازی" شان پولهای کلانی صرف میکنند.

نکته جالب اینجاست که همه این فشار ها را وارد کرده اند و اکنون آخر و عاقبت کارشان به اینجا کشیده شده است و خودشان دارند از کارنامه شکستشان و اینکه "حجاب" در مدارس آسیب جدی دیده است، سخن میگویند. میگویند این طرح سه طرف دارد دانش آموزان، معلمان و والدین و با این گفته دارند از ابعاد اجتماعی این معضلشان سخن میگویند.

واقعیت اینست که جمهوری اسلامی برای پیاده کردن طرحهای ارتجاعی اسلامیش در سطح جامعه شکست خورده است و اکنون میکوشند تا بلکه در چهاردیواری های مدارس و دانشگاهها کنترلی دوباره بر اوضاع پیدا کنند. چون بحث بر سر کل هویتشان و قوانین ارتجاعی اسلامی شان است.  اما در گفته های خودشان میتوان شکست و مخمصه شان را به روشنی دید.

نباید گذاشت کودکان ما زیر چنین فشاری قرار گیرند. مدرسه جای اموزش و شادی کردن برای کودکان است، در مقابل طرحهای ارتجاعی اسلامی باید ایستاد. هر جا که فشاری بر دانش آموزان وارد میشود، هر جا که کودکان ما تحت عنوان "حجاب" مورد تحقیر و توهین و اذیت و آزار قرار میگیرند، باید در مقابلش ایستاد. میتوان با طومارهای اعتراضی نیروی وسیعی را در اعتراض به این طرحهای ارتجاعی گرد آورد و اجازه نداد که فضای پلیسی و امنیتی را بر سر کودکان ما در مدرسه حاکم کنند. مقابل مراکز آمورش و پرورش و مدارس را به محل تجمعات اعتراضی خود تبدیل کرد. خلاصه اینکه در اشکال مختلف و با ابتکاراتمان باید علیه این طرحهای ارتجاعی چه در مدارس و چه در دانشگاهها و در سطح جامعه به اعتراض برخیزیم و تا آنجا که به این طرح معین مربوط است خواستار جمع شدن بساط طرحهای ارتجاعی اسلامی رژیم در مدارس و دست اندازی بر آزادی و حقوق برحق کودکانمان برای داشتن یک زندگی شاد و انسانی شویم.

مندرج در زن آزاد شماره ١٧